Tag - παιδιά

Του Κυριάκου Ανδρέου

Οργή, αγανάκτηση, συγκλονισμός. Και οι λέξεις με τόση επανάληψη έχασαν το νόημα του συναισθήματος που περιβάλλουν. Η τραγική κατάληξη του 15χρονου Στυλιανού πολύ θα ήθελα να πω ότι ήταν αυτή που ξεχείλισε το ποτήρι για όλους μας για να γίνει επιτέλους κάτι. Μα δυστυχώς, το ξεχειλισμένο ποτήρι αφήνεται στον ήλιο και εξατμίζεται, ως την επόμενη φορά. Αυτό είναι το σαράκι που μας τρώει τα σωθικά. Ότι ξεχνάμε, ότι συνθλίβεται περιστασιακά η καρδιά και η ψυχή μας. Και το σύστημα, ατσάλινο που είναι συνεχίζει ακάθεκτο. Υποστελέχωση, αρμοδιότητες, συναρμοδιότητες, «εγώ εν τζιαι, οι άλλοι, περιμέναμε έκθεση, δεν είχαμε δικαίωμα, δεν μπορούσαμε, δεν ξέραμε ότι υπάρχει εγχειρίδιο». Σκατοκοινωνία, σκατοπολιτεία, σκατοϋπηρεσίες. Όλοι έχουμε ευθύνη που δεν αναλαμβάνουμε και την πασάρουμε ο ένας στον άλλο.
Ήρθε προχθές που λέτε η Υπουργός Εργασίας να μας πει για το περιβόητο μαχαίρι που θα μπει στο κόκκαλο. Ήρθε και η ΠΑΣΥΔΥ να στηρίξει τους υπαλλήλους των ΥΚΕ. Ρε θκιάολε μαύρε (όχι δεν ζητώ συγγνώμη για τη γλώσσα) πιερώνουμε σας. Λεφτά έχετε να φαν και οι κότες αλλά όταν είναι για να στελεχώσετε δεν υπάρχουν. Για να φάτε πάντα υπάρχουν. Την ίδια ώρα, οικογενειακοί σύμβουλοι, εκπαιδευτικοί και σχολικοί ψυχολόγοι, δάσκαλοι, αστυνομικοί που είστε να βγείτε πρώτοι στους δρόμους που σας έκαναν είτε μουσιαμά από τις τόσες περιπτώσεις που έχετε να δείτε, ή που αρρωστάτε κάθε βράδυ; Πόσο να σιωπάτε; Ποιον φοβάστε; Κάντε πρώτοι την επανάσταση. Ναι, κάποιοι να πάνε σπίτι τους. Η αμέλεια στην περίπτωση του Στυλιανού εγκληματική, έπρεπε ήδη να παραιτηθούν όλοι όσοι άγγιξαν έστω τον φάκελό του. Τον φάκελο. Ένας φάκελος και ο Στυλιανός πριν καταλήξει σε μνήμα.
Αντραπείτε όλοι, σκάστε όλοι και σπάστε το ποτήρι που ξεχείλισε για να βάλετε στη θέση του καθαρό. Ξηλώστε όλες τις υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με το κράτος προνοίας και κάντε μια σιδεροκέφαλη για να μπορεί να ανταποκριθεί, για να έχει τα εργαλεία, τα όπλα και την ευθύνη για όσα κάνει. Κανεί με το περιπαίξιμο. Κυρία Ζετα Αιμιλιανίδου, καλός ο συγκλονισμός αλλά η κοινωνία δεν μπορεί να σας ανεχτεί άλλο αν δεν κάνετε αυτά που σας αναλογούν. Ο άνθρωπος δεν είναι εργασιακή σύμβαση, δεν είναι Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δεν είναι επιθεώρηση κτηρίου. Όχι μην παραιτηθείτε, η πολιτική σας ευθύνη είναι διορθώσετε τις στρεβλώσεις. Σήμερα. Τόσο εύκολα βρήκατε την Επίτροπο να κάνει την έρευνα. Για τα άλλα; Εν μωρά του κόσμου εκεί έξω, γυναίκες που πεθαίνουν κάθε μέρα, άνθρωποι που ζητιανεύουν ρε. Καταλάβετε το.

Του Κυριάκου Ανδρέου

Τα παιδιά δεν μας ακούν, μας μιμούνται. Μια απλή πρόταση μα που εμπεριέχει τόση σοφία. Σήμερα απευθύνομαι στους νέους γονείς. Αυτούς που έχουν την ευθύνη για τη γενιά που θα μας διαδεχθεί. Προσέχουν μέσα στον κυκεώνα των τόσων όσων υποχρεώσεων της μέρας τι παράδειγμα δίνουν στα παιδιά τους; Πως συμπεριφέρονται όταν οδηγούν; Πως συμπεριφέρονται στο σπίτι; Πως όταν κάποιος τους μιλά με αγένεια ή όταν κάποιος άλλος ζητά την βοήθειά τους; Ακούνε τα παιδιά, παίζουν μαζί τους, απαντούν στον καταιγισμό ερωτήσεων τους ή απαντούν μηχανικά χωρίς να ξεκολλήσουν από την οθόνη του κινητού; Αν ισχύει το τελευταίο γιατί διαμαρτύρονται όταν τα παιδιά δεν ξεκολλάνε μετά από τα ηλεκτρονικά; Ας πάμε όμως στις αξίες. Όταν ο γονιός πετάει από το αυτοκίνητο σκουπίδι, ή όταν αφήνει σκουπίδια στην παραλία και «θα τα συνάξουν τούτοι που τα κρεβατάκια» δίνει ένα εγκληματικό παράδειγμα στα παιδιά του. Αν όμως αντί να επιχειρήσει να τους μάθει τρόπους είναι ο ίδιος σωστός τότε θα πετύχει το θαύμα που θέλει. Αν έχει οικιακή βοηθό και της συμπεριφέρεται σαν σκλάβα το ίδιο θα συμπεριφέρεται και το παιδί του σε συνάνθρωπό του που τα χαρακτηριστικά του θα διαφέρουν από τα κοινά της περιοχής που μεγαλώνει. Αν ο γονιός είναι ανεκτικός στο διαφορετικό, αν το σέβεται και κάνει χώρο για συνύπαρξη το παιδί δεν έχει κανένα λόγο να μεγαλώσει με ρατσιστικές συμπεριφορές.
Συνοψίζοντας είμαστε αυτό που οι γονείς μας φρόντισαν να γίνουμε. Ο ρατσιστής δεν έγινε ρατσιστής από τη μια μέρα στην άλλη. Συνεπώς σταματήστε να διαμαρτύρεστε για όσα συμβαίνουν γύρω μας και μας εξοργίζουν. Σταματάτε να θεωρείτε πως συμβάλλετε στη βελτίωση με σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ασχοληθείτε με τα δικά σας παιδιά. Αυτά που αύριο θα είναι οι ενεργοί πολίτες που θα ψηφίζουν, θα λαμβάνουν και θα γίνονται λήπτες αποφάσεων. Που θα παλεύουν για αξίες και ιδανικά που εκφυλίζονται ήδη. Βάλτε μια τελεία και δώστε το παράδειγμα στα παιδιά σας. Τα δικά σας παιδιά. Μην τα παραμελείτε επιχειρώντας να διορθώσετε κάτι που δεν διορθώνεται. Δώστε τους προσοχή για να απομονωθούν και σιγά σιγά να εκλείψουν όλα όσα τα ίδια τα παιδιά μεγαλώνοντας δεν θα μπορέσουν να ανεχτούν. Είμαστε σε αυτό το κρίσιμο σημείο. Μια νοοτροπία δεν μπορεί να διορθωθεί με επιβολή. Μια νοοτροπία αλλάζει όταν αλλάζουν και τα μυαλά που την μεταφέρουν. Τόσο απλά. Βάλτε το κινητό στην τσέπη και δείξτε στα παιδιά σας στο δρόμο. Είναι εκπληκτικό πόσο εύκολα θα γεμίσει αυτός ο δρόμος τους φωτός αν θελήσουμε να τον περπατήσουμε.

Άλλοι κυκλοφορούν με τις λιμουζίνες τους και άλλοι δεν έχουν να φάνε. Το κράτος της ανέχειας και της πολυτέλειας δείχνει για άλλη μια φορά το σκληρό του πρόσωπο. Πολλές φορές νομίζουμε ότι η φτώχεια και η πείνα υπάρχουν  κάπου μακριά σε χώρες τριτοκοσμικές και λίγο πολύ δε μας αφορούν. Συχνά λέμε στα παιδιά μας “μην πετάτε το φαγητό σας”, έχει παιδάκια που πεινούν αλλά δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι αυτά τα παιδάκια δεν είναι και πολύ μακριά από μας.  Ζουν δίπλα μας, πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο με τα δικά μας παιδιά και δεν παίρνουμε χαμπάρι!

Μητέρα μετανάστης  με δύο ανήλικα παιδιά ζουν σε άθλιες συνθήκες χωρίς πλυντήριο, χωρίς έπιπλα, χωρίς φαγητό σε ένα τριτοκοσμικό σπίτι και μάλιστα πληρώνουν 300 ευρώ ενοίκιο το μήνα στη Λευκωσία! Η είδηση ήρθε στο φως της δημοσιότητας όταν δασκάλα του σχολείου στο οποίο φοιτά το ένα εκ των δύο παιδιών αποφάσισε να προσκαλέσει το δεκάχρονο αγοράκι στο σπίτι της για να παίξει με τα δικά της παιδιά. Παράγγειλε στα παιδιά να φάνε πίτσα και πήρε άλλη μία δωρεάν. Σκέφτηκε λοιπόν όταν πήρε το παιδί πίσω στο σπίτι του να κατέβει να χαιρετήσει τη μητέρα του και να τους πάει ως δώρο την πίτσα.

Βρέθηκε μπροστά σε μια απίστευτη έκπληξη όταν η γυναίκα μόλις την είδε με την πίτσα στο χέρι, έβαλε τα κλάματα λέγοντάς της ότι όλη την ημέρα  παρακαλούσε τον Θεό να βρει κάτι να ταΐσει τα παιδιά της και συγκινήθηκε που είδε τη δασκάλα με την πίτσα στο χέρι. Η κοπέλα όντως συγκλονισμένη τη ρώτησε αν μπορεί να βοηθήσει σε κάτι. Η ταλαίπωρη μητέρα της είπε ότι χρειάζεται πλυντήριο γιατί πλένει όλα τα ρούχα στο χέρι, κρεβάτι για το μικρό παιδί, κατσαρόλες , και έπιπλα  για το σαλόνι. Δεν έχει δουλειά και  παρόλο που στη χώρα της ήταν μαθηματικός είναι πρόθυμη να δουλέψει οπουδήποτε για να ζήσει τα παιδιά της.

Η κοπέλα έκανε έκκληση για βοήθεια μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο fb. Λειτουργός της Πράσινης Ασπίδας που επισκέφτηκε το σπίτι διαπίστωσε ότι η οικογένεια αυτή δεν είχε τίποτα άλλο εκτός από δύο κρεβάτια . Εντός 24 ωρών με τη βοήθειά μας αλλά και άλλων απλών ανθρώπων που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν άρχισαν να φτάνουν στο σπίτι της γυναίκας τα απαραίτητα. Κρεβάτι για το μικρό παιδάκι, κατσαρόλες, ρούχα και τρόφιμα. Έχει βρεθεί  και πλυντήριο. Χρειάζονται ακόμα έπιπλα για το καθιστικό , μία θερμάστρα για το χειμώνα, ερμάρι σε καλή κατάσταση, ρούχα για παιδιά 10 και 16 ετών, αγόρια. Παρακαλούμε όποιος μπορεί να βοηθήσει να επικοινωνήσει μαζί μας στο τηλέφωνο 22454828.

Θερμά συγχαρητήρια δίνουμε στη δασκάλα για την ευαισθησία της και την πρωτοβουλία της να βοηθήσει. Τέτοιοι δάσκαλοι είναι που μας κάνουν καθημερινά περήφανους για την ποιότητα και το ήθος των εκπαιδευτικών μας!

Στις φωτογραφίες αποτυπώνεται το κατάντημα της περιοχής πίσω από το Δημοτικό του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα. Από εκεί που όταν οι μαθητές βγαίνουν για διάλειμμα αντί πλέον να αντικρίζουν τους αιωνόβιους ευκαλύπτους και φοίνικες στο πάρκο βλέπουν τα απομεινάρια τους. Βλέπετε εν τη σοφία κάποιων δόθηκε άδεια για να ανεγερθεί γήπεδο τένις… Ναι στον αθλητισμό αλλά όχι εις βάρος του περιβάλλοντος. Φίλος της Π.Α. καταγγέλλοντας το γεγονός γράφει: Αυτά μαθαίνουμε στα παιδιά, κόβετε δέντρα για να δημιουργείτε επιχειρήσεις;