Συνεντεύξεις

Στον Ακάμα οι περιουσίες των πολιτών που έχουν περιέλθει στη

ζώνη NATURA έχουν σχεδόν μηδενική αξία, γεγονός που

προκαλεί πολλές αντιδράσεις ακόμα και ακραίες όπως

εμπρησμούς κ.λ.π. Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι αυτοί θα έπρεπε να

αποζημιωθούν από το κράτος και με ποιο τρόπο θα μπορούσε να

γίνει αυτό;

Νίκος Χριστοδουλίδης

Για κάθε πολιτική στον Ακάμα επιδιώκουμε τη συνεργασία και την συναίνεση

της τοπικής κοινωνίας, με μέτρα που αποσκοπούν στην αειφόρο ανάπτυξη

των κοινοτήτων και την ευημερία των κατοίκων της που αποτελεί

προτεραιότητα για εμάς. Παράλληλα θεωρούμε πως οι κάτοικοι της περιοχής

προβαίνουν σε τέτοιες δράσεις αφού σε πολλές περιπτώσεις, η τοπική

κοινωνία έχει αποδείξει ότι αγαπούν την περιοχή τους και τη φύση. Δεν είναι

εξάλλου τυχαίο πως οι φυσικοί οικότοποι της περιοχής εξελίχθηκαν και οι

περισσότεροι βρίσκονται σε άριστη κατάσταση, μέσα από την συνύπαρξη και

αλληλεπίδρασή τους με την τοπική κοινωνία.

Όσο αφορά το θέμα της διαχείρισης των ιδιωτικών περιουσιών αποτελεί κλειδί

για την αποδοχή του Τοπικού Σχεδίου από την τοπική κοινωνία. Προτείνουμε

την υιοθέτηση αντισταθμιστικών μέτρων για ιδιοκτήτες γης, των οποίων τα

τεμάχια είχαν πριν από την κήρυξη της περιοχής τους σε λευκή ζώνη

μεγαλύτερους συντελεστές από αυτούς που θα προνοούνται στο Τοπικό

Σχέδιο. Θα μπορούσε να εξεταστεί η εφαρμογή ενός ή συνδυασμού των πιο

κάτω επιλογών:

Πολεοδομικές ρυθμίσεις όπως η μεταφορά αναπτυξιακών δικαιωμάτων.

Ανταλλαγή με κρατική ακίνητη γη ή σταδιακή απόκτηση των περιουσιών

που πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια από το Κράτος.

Ειδικά κριτήρια με ελαφρύνσεις προς τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών

τεμαχίων και των κατοίκων των επηρεαζόμενων κοινοτήτων για την

εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων στις κατοικίες τους.

Δημιουργία Πράσινου Ταμείου. Αντίστοιχα ταμεία έχουν δημιουργηθεί

σε μεγάλο αριθμό Κρατών Μελών της ΕΕ και καλύπτουν, μεταξύ άλλων,

και τη διαχείριση του θέματος των ιδιωτικών περιουσιών. Το ταμείο αυτό

θα μπορούσε να ενισχυθεί μέσα από δωρεές από μεγάλους

οργανισμούς, στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.

Στο θέμα αυτό απαιτούνται ιδιαίτερα προσεκτικοί χειρισμοί και η συνδρομή και

της Νομικής Υπηρεσίας, ώστε η ικανοποίηση αιτημάτων με τον τρόπο που θα

γίνει να μην αποτελέσει προηγούμενο για όλες τις περιοχές της Κύπρου. Μια

τέτοια εξέλιξη θα έφερνε δεδομένα στα οποία καμία Κυβέρνηση δεν θα είχε τη

δυνατότητα να ανταποκριθεί.

Διαβάστε ακόμα: Τι λένε οι υποψήφιοι για την ΑΗΚ

Αβέρωφ Νεοφύτου:

Προσωπικά έχω πολλές φορές μιλήσει με τους κατοίκους των κοινοτήτων του
Ακάμα. Γνωρίζω από πρώτο χέρι τις έγνοιες και τις ανησυχίες τους. Είναι αυτοί που
διατηρούν τον Ακάμα και είναι αυτοί που θα τον παραδώσουν στις επόμενες γενιές.
Μπορεί να συνυπάρξει ο άνθρωπος όμως με το περιβάλλον. Αυτή είναι η θέση μου.
Η ήπια, βιώσιμη ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον, προσθέτει αξία σε αυτό.
Προς αυτή την κατεύθυνση θα συμβάλουμε. Στόχος μας το περιβάλλον να
διατηρηθεί χωρίς να καταστρέψουμε τον άνθρωπο και τους κατοίκους.

Αντρέας Μαυρογιάννης:

Πιστεύουμε πως η ολοκλήρωση των μελετών που αφορούν την

περιβαλλοντική προστασία και διαχείριση της χερσονήσου του

Ακάμα (τοπικό σχέδιο, διαχειριστικό σχέδιο Ακάμα, σχέδιο

κινήτρων αγροτικών περιοχών για περιοχή Ακάμα, εφαρμογή

μεταρρύθμισης τοπικής αυτοδιοίκησης) θα επιφέρει σοβαρές

αλλαγές επί του εδάφους. Θα χρειαστεί να εφαρμοστεί η λύση

ανταλλαγής γης ή απαλλοτρίωσης γης σε κάποιες περιπτώσεις,

ειδικά όσον αφορά τα περίκλειστα τεμάχια. Διαβεβαιώνουμε

πως οι προτάσεις μας θα θέτουν προτεραιότητα τόσο την

εξασφάλιση της βιωσιμότητας των τοπικών κοινοτήτων και των

κατοίκων τους, όσο και την περιβαλλοντική προστασία της

σημαντικού αυτής χερσονήσου. Δεν πιστεύουμε πως οι δύο

αυτοί στόχοι βρίσκονται σε σύγκρουση και θα δουλέψουμε

προς αυτό τον σκοπό.

Αχιλλέας Δημητριάδης:

Ο Ακάμας αποτελεί κληρονομιά για όλους μας, την οποία οφείλουμε να διαφυλάξουμε για τα παιδιά

μας. Θα σταθούμε απέναντι σε όσους επιδιώκουν να επέμβουν στο οικοσύστημα της χερσονήσου. Ο Ακάμας δεν είναι προς πώληση! Στηρίζω την πρόταση του Κινήματος Οικολόγων για δημιουργία διαχειριστικής επιτροπής, με τη συμμετοχή των κοινοταρχών της περιοχής, την Επίτροπο Περιβάλλοντος, το Υπουργείο Γεωργίας και

εμπειρογνωμόνων για την υλοποίηση ενός τοπικού σχεδίου για τον Ακάμα.

Για το υφιστάμενο Τοπικό Σχέδιο Ακάμα προτείνω:

• Να υιοθετηθούν από την κυβέρνηση οι νομικά δεσμευτικοί και ουσιώδεις όροι της Έκθεσης Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης και της Γνωμάτευσης Στρατηγικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης.
• Να διαφυλαχθεί η φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου, μέσω της προστασίας των περιοχών Natura 2000. Για τον σκοπό αυτό θα πρέπει να καταργηθούν ή να τροποποιηθούν ορισμένες από τις ζώνες που προτείνονται.Οι τουριστικές και οικιστικές ζώνες να μην επεκτείνονται σε περιοχές Natura 2000. Χρήση ποσοτικοποιημένων δεικτών αειφορίας όπως προτάθηκε από το Τμήμα Περιβάλλοντος για τον σχεδιασμό της περιοχής.Αφαίρεση της πολιτικής Μεμονωμένης Κατοικίας στην Χερσόνησο του Ακάμα για να αποφευχθούν επικίνδυνες επιπτώσεις για προστατευόμενα στοιχεία της πανίδας και της χλωρίδας του τόπου μας.
• Το κράτος θα πρέπει να απαλλοτριώσει τη γη εντός ή πέριξ του Εθνικού Πάρκου, καταβάλλοντας δίκαιη αποζημίωση στους ιδιοκτήτες. Αυτό μπορεί να γίνει υπό τη μορφή ανταλλαγής με χαλίτικη γη σε άλλη περιοχή.Προτείνω ειδικές νομοθετικές χαλαρώσεις για να απλοποιηθεί η διαδικασία αδειοδότησης και να επιτραπεί η χρήση υφιστάμενων δομών ως τόπους φιλοξενίας (BnB) εντός των καθορισμένων ζωνών ανάπτυξης. Με αυτό τον τρόπο θα παρεμποδιστεί η περαιτέρω ανθρώπινη επέμβαση στη φύση εντός του Ακάμα.

της Σουζάνας Αγαπίου

Όλοι έχουμε ακούσει για τους γιατρούς χωρίς σύνορα και το δύσκολο έργο τους σε χώρες του τρίτου κόσμου ή σε εμπόλεμες ζώνες με σκοπό την παροχή ιατρικής βοήθειας και περίθαλψης. Πόσοι όμως αναρωτηθήκαμε για το τι πραγματικά αντιμετωπίζουν και τι κινδύνους συναντούν; Για το πώς πήραν τη δύσκολη απόφαση του “ξενιτεμού” προς μια απομακρυσμένη με δύσκολες συνθήκες διαβίωσης χώρα; Τα ερωτήματα αυτά, μαζί με πολλά άλλα, δύσκολα απαντώνται καθώς δεν ακούμε συχνά πραγματικές ιστορίες και βιώματα αυτών των ανθρώπων. Των ανθρώπων που βάζουν σε παύση τη ζωή τους για να βοηθήσουν! Για να αντιμετωπίσουν ασθένειες που εμείς δεν έχουμε ιδέα ότι υπάρχουν. 

Είναι γι’ αυτό που με μεγάλο ενθουσιασμό αλλά και περιέργεια, περίμενα να ακούσω τι είχε να μου πει ο κ.Βαλεντίνος Σιλβέστρος, επιδημιολόγος, ο οποίος ταξίδεψε μέχρι τη Νιγηρία σε μια εννεάμηνη αποστολή μαζί με τους γιατρούς χωρίς σύνορα. Σκοπός του, η παροχή βοήθειας και υποστήριξης παιδιών που υποφέρουν από την νόσο Νόμα, μια μολυσματική βακτηριακή ασθένεια που ξεκινά ως φλεγμονή των ούλων, καταστρέφοντας τα οστά και τον ιστό πολύ γρήγορα, επηρεάζοντας τη γνάθο, τα χείλη, τα μάγουλα, τη μύτη ή τα μάτια, ανάλογα με το πού ξεκίνησε η μόλυνση, διαλύοντας τα χαρακτηριστικά των προσώπων των παθούντων. 

Παρακάτω παρατίθεται αυτούσια η συνέντευξη με τον κ. Σιλβέστρου:

• Κύριε Σιλβέστρο,Πείτε μας λίγα λόγια για τη δική σας πορεία με τους γιατρούς χωρίς σύνορα. Πώς τους γνώρισατε, πότε , σε ποια αποστολή είχατε πάει και με ποιά αρμοδιότητα; 

Την οργάνωση την γνώρισα όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου στην Αθήνα. Είχα κάποιους καθηγητές οι οποίοι ήταν μέλη της οργάνωσης και μας ενημέρωσαν για τις δράσεις τους. Οι γιατροί χωρίς σύνορα είναι πολύ γνωστή, παγκόσμια οργάνωση και οι δράσεις της έχουν να κάνουν με πολύ ιδιαίτερα projects σε όλες τις ηπείρους. Τον Νοέμβριο του 2015 λοιπόν και αφού αποφοίτησα από τις σπουδές μου αποφάσισα να πάω σε μια 9μηνη αποστολή με την οργάνωση ως επιδημιολόγος της αποστολής. 

• Πείτε μας λίγα πράγματα για την αρρώστια αυτή που εμείς πρώτη φορά ακούμε. 

Στην αρχή δεν ήξερα σε πιο project θα ήμουν τοποθετημένος και ενημερώθηκα για τις τοπικές τους δράσεις αφού έφτασα στην Νιγηρία. 

Η Νόμα ( necrotizing ulcerative stomatitis, gangrenous stomatitis, ή cancrum oris όπως ονομάζεται αλλιώς) είναι μια βακτηριακή λοίμωξη από βακτήρια που υπάρχουν στην φυσιολογική χλωρίδα του στόματος όλων των ανθρώπων και μολύνουν την στοματική κοιλότητα των ατόμων που έχουν φτωχή στοματική υγιεινή και χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα. Τα βακτήρια αυτά μπορούν εύκολα να εξαλειφθούν με την καλή στοματική υγιεινή (πλύσιμο δοντιών και γλώσσας, χρήση στοματικού διαλείμματος ή αλατόνερου), ή να αντιμετωπιστεί η λοίμωξη σε αρχικά στάδια με την λήψη αντιβιοτικών, ενώ το ανοσοποιητικό σύστημα υγιών ατόμων μπορεί να περιορίσει την επέκταση της λοίμωξης. 

Το ανοσοποιητικό σύστημα σε άτομα που είναι υποσιτισμένα είναι εξασθενημένο με συνέπεια να μην μπορεί να καταπολεμήσει τη λοίμωξη ενώ σε άτομα που μένουν σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές δεν υπάρχει η δυνατότητα να επισκεφθούν οδοντίατρο με συνέπεια η λοίμωξη να προχωρά και να δημιουργεί πληγές και αργότερα νέκρωση στους ιστούς στο στόμα, μάγουλα, μύτη και σαγόνι. Η λοίμωξη αυτή ταλαιπωρεί κυρίως παιδιά ηλικίας 2-6 ετών σε αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ προκαλεί σοβαρά προβλήματα στη διαδικασία σίτισης και αναπνοής που μπορεί να προκαλέσουν τον θάνατο. 

Οι γιατροί χωρίς σύνορα διατηρούν ένα νοσοκομείο εξειδικευμένο στην αντιμετώπιση της Νόμας σε μια επαρχία της Νιγηρίας που ονομάζεται Σοκότο, όπου ομάδα πλαστικών χειρουργών επισκέπτεται το νοσοκομείο και παρέχει διορθωτικές επεμβάσεις στους ασθενείς επαναφέροντας την λειτουργία του στόματος τους.

•  Η απόφαση του να βάλεις τη ζωή σου σε μια παύση και να κάνεις ένα τόσο δύσκολο όσο το φανταζόμαστε ταξίδι είναι πολύ μεγάλη. Τι σας οδήγησε στο να πάρετε αυτή την απόφαση; 

Η επιθυμία μου να βοηθήσω, να δω και να κατανοήσω τα προβλήματα του αναπτυσσόμενου κόσμου ήταν μεγάλη. Η απόφαση ήταν συνειδητή και η παρόρμηση της νιότης ήταν νομίζω η κινητήριος δύναμη και έδρασε ως καθοριστικός παράγοντας για το βήμα αυτό. Όντως, παίρνοντας μια τέτοια απόφαση, βάζεις την ζωή σου μια «παύση», αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι την στιγμή που επέστρεψα. 

• Ποιές ήταν οι προσδοκίες σας ξεκινώντας αυτό το μεγάλο ταξίδι; Τι περίμενατε ότι θα συναντούσατε; 

Όπως κάθε άνθρωπος που ξεκινά ένα τέτοιο ταξίδι νόμιζα  ότι θα αλλάξω τον κόσμο. Περίμενα να συναντήσω ανθρώπους οι οποίοι εξαρτιόνταν από την βοήθεια μου και ότι η συμβολή μου θα ήταν καθοριστική για την βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους. 

• Τι συναντήσατε τελικά όταν πρωτοπήγατε εκεί και πώς νιώσατε; 

Όταν πρωτοπήγα στο νοσοκομείο των Γιατρών χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ), δεν περίμενα να δω τόσα πολλά περαστικά. Ήταν ένα «τσούρμο» από παιδιά με παραμορφωμένα πρόσωπα και υποσιτισμένα κορμάκια στο προαύλιο του νοσοκομείου με τους συνοδούς τους, τα οποία όμως δεν είχαν χάσει την λάμψη  από τα μάτια τους. Ξέρετε, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκέφθηκα την Αφρική, σε άλλα μέρη που είχα πάει, τα παιδιά που βίωσαν πόλεμο ή βίαιες συμπεριφορές δεν εκδήλωναν έντονα τα συναισθήματα τους, ενώ στο νοσοκομείο των ΓΧΣ τα παιδιά πέρα από την εμφανή παραμόρφωση στα πρόσωπά τους το βλέμμα τους πρόδιδε ότι ένιωθαν ασφαλή και οικία. Δεν είχα ξαναδεί τέτοιες παραμορφώσεις εκτός από κάποιες ταινίες επιστημονικής φαντασίας με ζόμπι. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω τα συναισθήματα μου. Θα πω μόνο ότι ένιωσα σοκαρισμένος από το θέαμα. 

• Είπατε ότι επισκεφθήκατε ξανά την Αφρική. Είχατε πάει και σε άλλες τέτοιες αποστολές: 

Ναι, είχα πάει  προηγουμένως και σε άλλες αποστολές πριν. Στην Αφρική για διαχείριση του Εμπολα με τον Παγκόσμιο οργανισμό Υγείας, και άλλες οργανώσεις στην Σιέρα Λεόνα, στην Αιθιοπία, κτλ. 

• Η ζωή στη Νιγηρία και γενικότερα σε μια υπανάπτυκτη χώρα είναι κάτι που δεν μπορεί να κάνει εικόνα όποιος δεν την έχει ζήσει. Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για τη ζωή εκεί; 

Η Νιγηρία σε αντίθεση με ότι πιστεύει ο υπόλοιπος κόσμος ταξινομείται ως αναδυόμενη αγορά μικτής οικονομίας και έχει ήδη φτάσει το καθεστώς χαμηλού μέσου εισοδήματος σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, με άφθονους φυσικούς πόρους, ανεπτυγμένους οικονομικούς τομείς, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές και χρηματιστήριο, το οποίο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στην Αφρική. Η Νιγηρία κατατάσσεται 30η στην κόσμο όσον αφορά το ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2012. Το συνολικό ΑΕΠ για το 2016 υπολογίζεται 1,166 τρισεκατομμύρια δολάρια από το διεθνές νομισματικό ταμείο (22η παγκοσμίως), το μεγαλύτερο από οποιαδήποτε αφρικανική χώρα. 

Ο πληθυσμός της είναι πάνω από 218 εκατομμύρια, ενώ το πασίγνωστο λιμάνι της Λάγος είναι ένα από τα πιο σημαντικά στην Αφρική. Η Νιγηρία ήταν Αγγλική αποικία γι’ αυτό και μιλούν την αγγλική ως επίσημη γλώσσα. Στο θρήσκευμα ακολουθούν τον Χριστιανισμό το 46,9% του πληθυσμού, τον Ισλαμισμό το 51,5% και τις παραδοσιακές θρησκείες της περιοχής το 1,6%. 

Παρόλες της μεγάλες προοπτικές που έχει η χώρα, πέρα από τα μεγάλα αστικά κέντρα, στις αγροτικές περιοχές ο κόσμος ζεί σε συνθήκες εξαθλίωσης και ταλαιπωρείται με θέματα που αφορούν τον υποσιτισμό και λοιμούς. 

Η εγκληματικότητα είναι επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα ενώ οι επισκέπτες στην χώρα, κυρίως εάν προέρχονται από την Ευρώπη ή την Αμερική διατρέχουν κίνδυνο να τους απαγάγει η ντόπια μαφία με απώτερο σκοπό να ζητήσουν λίτρα. 

• Πώς ήταν η δική σας καθημερινότητα εκεί; 

Οι ΓΧΣ έχουν αυστηρότατα πρωτόκολλα ασφάλειας του προσωπικού των αποστολών τους και γι’αυτό το λόγο διαμέναμε σε προφυλαγμένο καταυλισμό ο οποίος φρουρείτο. Η μόνη έξοδος που μας επιτρεπόταν ήταν προς το νοσοκομείο και την αγορά, πάντα με συνοδεία προσωπικού ασφαλείας. Άρα οι δραστηριότητες μας ήταν αρκετά περιορισμένες κυρίως εντός του καταυλισμού όπου βρίσκαμε πράγματα να ασχολούμασταν εντός της περίφραξης όπως γυμναστική, συζητήσεις μεταξύ μας και επικοινωνία με οικία πρόσωπα μέσω διαδικτύου. 

Η δουλειά μου ως επιδημιολόγος συνήθως περιορίζεται στην εργασία στο γραφείο καθώς διαχειρίζομαι και επεξεργάζομαι δεδομένα από τους ασθενείς, γράφω επιστημονικά άρθρα για τον τρόπο μετάδοσης της νόσου κλπ. Έτσι, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας βρισκόμουν στη βάση μας, ενώ κάθε Σαββατοκύριακο επισκεπτόμασταν το νοσοκομείο για να παίξουμε με τα παιδιά του νοσοκομείου και να κάνουμε διάφορες δραστηριότητες μαζί τους. 

• Ποιά θεωρείτε τη μεγαλύτερη πρόκληση που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε σε αυτούς τους εννέα μήνες; 

Ο εγκλεισμός. Μετά το βίωμα του lockdown από όλους μας λόγω της επιδημίας του COVID 19 νομίζω καταλαβαίνετε όλοι το πόσο δύσκολο είναι να ζεις «κλεισμένος» και αποκομμένος από τους υπόλοιπους ανθρώπους για τόσο μεγάλο διάστημα. Επίσης, ο καταυλισμός μας λειτουργούσε με ηλεκτρική γεννήτρια η οποία έκλεινε στις 12 τα μεσάνυχτα πράγμα το οποίο μας περιόριζε και μας έκανε να εκτιμήσουμε πράγματα που είναι δεδομένα σε εμάς. 

• Τι σας έδινε μεγαλύτερη ευχαρίστηση στο κομμάτι της δουλειάς σας και στη δύσκολη καθημερινότητα; 

Σίγουρα οι επισκέψεις μας στο νοσοκομείο κάθε Σαββατοκύριακο ήταν λυτρωτικές. Να παίζεις με τα παιδιά, να κάνεις δραστηριότητες μαζί τους, να δίνεις χαρά και σημασία σε παιδιά που το έχουν ανάγκη ήταν κάτι που πραγματικά γέμιζε τις μπαταρίες μας. Η ευγνωμοσύνη που έβλεπες στα πρόσωπα των παιδιών αλλά και των συνοδών τους είναι κάτι που μας έκανε να λέμε «χαλάλι» για την ταλαιπωρία. Μπορώ μόνο να το περιγράψω σαν το αίσθημα που έχουμε όταν βλέπουμε τις πρώτες ηλιαχτίδες που ξεπροβάλουν μέσα από τα σύννεφα κατά την διάρκεια μιας μπόρας. Ζεστό, φωτεινό και ελπιδοφόρο.

• Υπήρξε κάποιο περιστατικό που σας συγκλόνισε και έμεινε στη μνήμη σας; 

Μια μέρα, νομίζω ήταν Σάββατο, υπήρξε μια πληροφορία ότι κάποιοι ντόπιοι ήθελαν να μπουν στο κατάλυμα μας και μέσα σε μια ώρα (σύμφωνα με το πρωτόκολλο ασφαλείας) είχαμε αδειάσει το κατάλυμά μας και το προσωπικό ασφαλείας μας φυγάδεψε σε ασφαλές σημείο. Εκεί ένιωσα πραγματικά τον κίνδυνο και το τι θα μπορούσε να συμβεί εάν μας είχαν απαγάγει, που θα είχαμε καταλήξει και πως θα ήταν η ζωή μας μετά από αυτή την εμπειρία. 

•  Τι αποκομίσατε από αυτή την αποστολή και πώς νιώσατε όταν τελείωσε; 

Κάθε εμπειρία στην ζωή μας πιστεύω ότι χαράζει την ψυχή μας. Από αυτή την αποστολή αποκόμισα όμορφες εμπειρίες, είδα πρωτόγνωρες για μένα εικόνες και έμαθα να ζω για 9 μήνες με 5 μπλουζάκια και 2 παντελόνια. Ξέρετε, αυτό είναι πολύ σημαντικό να το συνειδητοποιείς το ότι ο άνθρωπος τελικά χρειάζεται πολύ λίγα και βασικά πράγματα να επιβιώσει. Λίγο καθαρό νερό, ψημένο φαί και μια στέγη για να κοιμηθεί είναι τα βασικά αγαθά που χρειαζόμαστε για να καλύψουμε τις βιολογικές μας ανάγκες, τα υπόλοιπα είναι περιττά. Είναι κάτι που ξεχνάμε στις καταναλωτικές κοινωνίες που ζούμε. Θεωρούμε ότι όσο πιο πολλά έχουμε, όσα πιο πολλά αγοράζουμε, τόσο πιο χαρούμενοι είμαστε. Αυτό είναι μια παγίδα, αφού όσο περισσότερες επιλογές έχουμε, τόσο πιο δυστυχισμένοι είμαστε τελικά αφού ποτέ δεν θα μπορούμε να τα έχουμε όλα. Η ψυχαγωγία μας είναι τελείως υποκειμενικό θέμα και οι επιλογές για το πως θα πέσουμε όμορφα την ώρα μας είναι άπειρες και οι περισσότερες είναι δωρεάν. 

• Έχετε σκοπό να συνεχίσετε αυτό το έργο και να λάβετε μέρος και σε άλλες αποστολές με τους γιατρούς χωρίς σύνορα; 

Δυστυχώς, καθώς μεγαλώνει ο άνθρωπος είναι δύσκολο να «θυσιάσει την βολή του» όπως επίσης κάποια πράγματα έρχονται στην ζωή του ανθρώπου καθώς μεγαλώνει που δεν επιτρέπουν την συνέχιση κάποιων δραστηριοτήτων. Συνεχίζω να στηρίζω οικονομικά (μέσω δωρεών) κάθε οργάνωση που θεωρώ ότι παρέχει ουσιαστική βοήθεια σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη και παραμένω ενεργός ως προς την επιστημονική προσέγγιση της δημόσιας υγείας και ειδικά της Παγκόσμιας Υγείας. 

• Θέλετε να στείλετε ένα μήνυμα σε όσους θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη; 

Η ενασχόληση με τα κοινά και τις ανθρωπιστικές οργανώσεις είναι βάλσαμο στην ψυχή του ανθρώπου. Οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν ενδιαφέροντα, και τι πιο όμορφο από το να προσφέρεις όσο μπορείς για να κάνεις αυτό τον κόσμο καλύτερο για τον εαυτό σου και για τους συνανθρώπους σου. Οι άνθρωποι και ειδικά οι νέοι, έχουν τόση δύναμη και ενέργειά μέσα τους που θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο μέσα σε μια νύχτα εάν ο καθένας από εμάς έβαζε το λιθαράκι του προς την σωστή κατεύθυνση.

Οι νέοι δεν θα πρέπει να εξαντλούν αυτή την ενέργεια για μια εφήμερη δημοτικότητά,  να περιορίζονται μπροστά η πίσω από μια οθόνη και να βλέπουν ανούσια πράγματα, αλλά να χρησιμοποιούν τα μέσα που διαθέτουν και την τεχνολογία για να ενημερώνονται και για να περάσουν τα μηνύματα και τις δράσεις που πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν αυτό τον κόσμο καλύτερο για όλους μας. Ότι δεν σας αρέσει αλλάξτε το, η αποδοχή της μοίρας μας είναι απαρχαιωμένη άποψη πλέον. Έχουμε πολλά σπουδαία παραδείγματα τελευταία για το πόσο γρήγορα μεταδίδονται τα σωστά μηνύματα, όπως το κίνημα #metoo και κινήματα “κατά του bulling” που με γεμίζουν με ελπίδα για το αύριο. Ανοίξετε τα μάτια σας και κοιτάξετε γύρω σας, βρείτε το πρόβλημα, σκεφτείτε μια πιθανή λύση και δραστηριοποιηθείτε, κοινοποιήστε τις δράσεις σας και επικοινωνήστε τα αποτελέσματα σας.

Η συγκίνηση που αισθάνεται κάποιος μετά από μια τέτοια συνέντευξη και ο θαυμασμός γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι κάτι το ανεξήγητο.  Αυτό το συναίσθημα που σου αφήνει ένα χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη και μια ελπίδα για τη ζωή. Μια ελπίδα που συχνά χάνουμε. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες της ζωής! Αυτούς τους ανθρώπους αξίζει να θαυμάζουμε και να χειροκροτούμε.  Τελικά ίσως υπάρχει ακόμη το καλό εκεί έξω. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν. 

Δυστυχώς υπάρχουν  άνθρωποι στον κόσμο που βασανίζονται και έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ πιο δύσκολα προβλήματα από τα μικρά στα οποία εμείς πολλές φορές πνιγόμαστε. Όμως δεν “ χάνουν την λάμψη από τα μάτια τους”. Κλείνοντας ας κρατήσουμε  μια φράση του Κ. Σιλβέστρου με μεγάλο νόημα:“ Ό,τι δεν σας αρέσει αλλάξτε το”…και μην χάνεστε σε ανούσια παροδικά πράγματα. Βρείτε την πραγματική ουσία της ζωής σας, γιατί κανείς δε γνωρίζει τη συνέχεια!

* Περισσότερες πληροφορίες για τη νόσο ΝΟΜΑ  μπορείτε να βρείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://noma.msf.org/sokoto-noma-hospital/ 

της Μαρίας Θεοδοσιάδου

Τη γνωρίσαμε στο γραφείο της στη Βουλή όταν την επισκεφτήκαμε ως ομάδα για να συζητήσουμε μαζί της θέματα που αφορούν τόσο το περιβάλλον , όσο και την κοινωνία των πολιτών. Μας υποδέχτηκε με ένα πολύ εγκάρδιο χαμόγελο, πρόθυμη να ακούσει τον καθένα ξεχωριστά από τη δεκαμελή ομάδα μας. Άκουσε τις εισηγήσεις μας με αμέριστη προσοχή και υποσχέθηκε ότι θα μελετήσει όλα όσα θέσαμε ενώπιόν της. Πρόκειται για την Αννίτα Δημητρίου, την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Βουλής και το νεαρότερο άτομο σε αυτή τη θέση. Σίγουρα έχει κερδίσει την εκτίμησή μας και μια θέση στην καρδιά μας. Παραθέτουμε μερικές από τις απαντήσεις της σε ερωτήσεις που της κάναμε σε μια σύντομη αλλά άκρως κατατοπιστική συνέντευξη. 

Κυρία Πρόεδρε, Καταρχάς χαιρόμαστε που βλέπουμε μια τόσο νέα γυναίκα να κατέχει μια τόσο σημαντική θέση στην Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι τιμή μας που μας αφιερώνετε τον χρόνο σας , γιατί γνωρίζουμε πόσο  πολύτιμος είναι.

• Θέλουμε να πάμε πίσω στον χρόνο. Μεγαλώσατε σε ένα ακριτικό χωριό, τους Τρούλλους,  με τους Τούρκους να είναι μια ανάσα μακριά σας. Πιστεύετε ότι αυτό επηρέασε τις πολιτικές σας πεποιθήσεις;

Με καθόρισε πάνω από όλα ως άνθρωπο, το ότι μεγάλωσα στο ακριτικό χωριό μου, στους Τρούλλους. Με έκανε να βλέπω τα πράγματα μέσα από μια ανοιχτή προοπτική και να απεχθάνομαι τα στενά όρια. Με έκανε να ονειρεύομαι και να θέλω να συμμετέχω στα κοινά παλεύοντας με όλες μου τις δυνάμεις για μια πατρίδα επανενωμένη χωρίς συρματοπλέγματα, χωρίς κατοχικά στρατεύματα, χωρίς φυλάκια. Όσο για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις πίστευα πάντα και πιστεύω ότι δεν αξίζει σε αυτό τον ευλογημένο τόπο να είναι μοιρασμένος, κοντά μισό αιώνα τώρα και λέω συχνά ότι μεγάλα οράματα δεν χωράνε σε μοιρασμένες πατρίδες. Πρέπει συλλογικά να βρούμε τον τρόπο και τον δρόμο που θα μας οδηγήσει ξανά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα επανεκκινήσει την διαδικασία με στόχο να τελεσφορήσει, παρά το γεγονός ότι αυτό φαντάζει σήμερα ακόμη πιο δύσκολο λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας αλλά και των νέων τετελεσμένων τα οποία επιχειρούνται καθημερινά. Δεν πρέπει να σταματήσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε για το μέλλον που αξίζει στον τόπο μας, μέσα από μια συνολική διευθέτηση που θα εξασφαλίζει στο νησί μας την ειρήνη, την ασφάλεια και την ευημερία.   

• Η θέση των  βουλευτών/τριών έχει δεχθεί πλήγματα αξιοπιστίας τον τελευταίο καιρό με τις υποθέσεις διαφθοράς που ήρθαν στην επιφάνεια. Ποια είναι τα επόμενα βήματα ώστε να αποκατασταθεί ο ρόλος της βουλής ως εκπροσώπου του λαού και να υπάρξει ξανά εμπιστοσύνη στα πρόσωπα των βουλευτών/τριών;

Τροχοδρομούμε μέσα από νομοθετικές ρυθμίσεις μια ολιστική αντιμετώπιση του φαινομένου, ώστε να έχουμε στα χέρια μας πια όλα εκείνα τα απαραίτητα εργαλεία -όπως είναι ο Κώδικας Δεοντολογίας και η Σύσταση Αρχής κατά της Διαφθοράς- που θα προσδώσουν τις ασφαλιστικές δικλείδες ελέγχου που χρειάζονται και θα μας βοηθήσουν με αυτό τον τρόπο ν’ ανακτήσουμε ξανά το κύρος και την αξιοπιστία της Βουλής των Αντιπροσώπων, διεκδικώντας τη χαμένη εμπιστοσύνη του κόσμου. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι πρόκειται για μια συνολική προσπάθεια που αφορά όχι μόνο το κοινοβούλιο. Πέραν τούτου χρειάζεται ο/η κάθε πολιτειακός αξιωματούχος να συμβάλει σε αυτή την προσπάθεια μέσα και από τη δική του/της στάση και συμπεριφορά, επενδύοντας κυρίως στο είναι και όχι στο φαίνεσθαι.  

• Είναι κατανοητό ότι ορισμένα θεμελιώδη δικαιώματα μπορούν να τύχουν περιορισμών για λόγους που αφορούν τη δημόσια υγεία, όπως και έχει γίνει εξαιτίας της πανδημίας. Δεν θεωρείτε ότι τον τελευταίο καιρό έχουν πληγεί βασικά θεμελιώδη δικαιώματα μερίδας πολιτών, τα οποία είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένα;

Αυτό είναι μια τεράστια συζήτηση με πολλές παραμέτρους σε σχέση με το που σταματούν -εν εξελίξει ειδικότερα μιας αναπάντεχης πανδημίας- και που αρχίζουν τα δικαιώματα του καθενός και της καθεμίας, στην προσπάθεια να αντιμετωπιστούν μέσα από υγειονομικά πρωτόκολλα οι πρωτόγνωρες συνθήκες, οι οποίες προέκυψαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο βρίσκεται στο παρόν στάδιο ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων και είναι προς συζήτηση ο περί Επικίνδυνων και Μολυσματικών Ασθενειών Νόμος, για τη θέσπιση του νομοθετικού εκείνου πλαισίου που θα κατοχυρώνει αποτελεσματικά και μέσα από το Σύνταγμα το δικαίωμα ζωής και σωματικής ακεραιότητας. 

• Εσείς ως Πρόεδρος της Βουλής Αντιπροσώπων ποιο θεωρείτε ως πιο επιτακτικό θέμα το οποίο χρήζει εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας σε σχέση με τους νόμους για το περιβάλλον;

Υπό την παγκόσμια απειλή της κλιματικής αλλαγής και περιβαλλοντικής κρίσης αναδύεται διεθνώς ένα νέο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Το δικαίωμα σε υγιές, ασφαλές και βιώσιμο περιβάλλον. Αυτό έχει αναγνωριστεί από το σύνολο των 27 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεκατέσσερα κράτη μέλη αναγνωρίζουν ήδη το δικαίωμα σε υγιές περιβάλλον στο σύνταγμά τους, ενώ κάποια άλλα μέσω σχετικής νομολογίας. 

Θεωρώ ότι και η Κύπρος πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην κατοχύρωση του στοιχειώδους αυτού ανθρώπινου δικαιώματος δεδομένων και των πολλών προκλήσεων που έχουμε να αντιμετωπίσουμε αλλά και των έκδηλα καθημερινών συνεπειών της καθυστέρησης αντιμετώπισης διαφόρων περιβαλλοντικών ζητημάτων που ήδη βιώνουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι το θέμα αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για την ίδια την ΕΕ και την παγκόσμια πολιτική σκηνή. 

Χρειάζεται λοιπόν έστω με καθυστέρηση να εστιάσουμε στο συγκεκριμένο θέμα με ρυθμίσεις και πολιτικές και να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσουμε δραστικά το όλο ζήτημα. Χρειάζεται να προστατεύσουμε το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και αυτή είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας. 

• Ποιο είναι το όραμά σας για τη Βουλή των Αντιπροσώπων;

Μια εκσυγχρονισμένη Βουλή των Αντιπροσώπων από κάθε άποψη, που να λειτουργεί μέσα από συλλογικότητα και συγκερασμό απόψεων, απαλλαγμένη από φαινόμενα λαϊκισμού και άλλες παθογένειες που απωθούν τους πολίτες. Μια Βουλή ανοιχτή και σε αμφίδρομη σχέση με τον κόσμο, σπάζοντας γυάλινες οροφές  και χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας. Ο δρόμος εξελικτικά προς αυτή την κατεύθυνση περνάει μέσα από τον ψηφιακό μετασχηματισμό, ο οποίος θα επιτρέψει την πρόσβαση του πολίτη στο νομοθετικό έργο, ούτως ώστε να ενημερώνεται ανά πάσα στιγμή, μέσα από διαφανείς διαδικασίες, για το τι συζητείται και τι ψηφίζεται. Στόχος  είναι να εκμεταλλευτούμε κάθε μέσο που μας προσφέρει η τεχνολογία προκειμένου να δώσουμε πρόσβαση στον πολίτη. Ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έγινε μέσα από το Γραφείο Τύπου με την έκδοση καθημερινών δελτίων τύπου αναφορικά με το έργο των κοινοβουλευτικών επιτροπών και έπεται συνέχεια με πλατφόρμες καινοτομίας από και προς τους πολίτες και άλλες πολιτικές που θα δώσουν την ευκαιρία στην Βουλή να επικοινωνήσει καλύτερα το έργο το οποίο παράγεται αλλά και στους πολίτες να συμμετέχουν ουσιαστικά στη διαδικασία λήψεως αποφάσεων. 

• Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους πολίτες;

Να ενημερώνονται σωστά και να διεκδικούν αυτό που τους αξίζει. Πάντα πίστευα ότι ο μόνος τρόπος για να αλλάξεις όλα αυτά που σε απογοητεύουν και σε στεναχωρούν, είναι να συμμετέχεις και να έχεις όραμα για τον τόπο σου. Εδώ έγκειται φυσικά και η δική μας ευθύνη και μέσω της επιβαλλόμενης ανατροφοδότησης που απαιτείται να υπάρχει, μπορούμε να διαμορφώσουμε από κοινού το μέλλον που αξίζει σε εμάς και στα παιδιά μας. Ένα μέλλον ισότιμο, ευημερές και υποσχόμενο για την Κύπρο του αύριο που θέλουμε να οικοδομήσουμε.

Συνέντευξη με τη Μαρία Αντωνίου

Η διαδικτυακή ομάδα Αγκαλιάζω με αγάπη δημιουργήθηκε το Σεπτέμβριο του 2018 και μετεξελίχθηκε σε φιλανθρωπικό σωματείο νόμιμα εγγεγραμμένο τον Ιούλιο του 2020. Το σωματείο στηρίζει πέραν των 1000 οικογενειών παγκυπρίως και σκοπός του είναι η στήριξη και η ευημερία άπορων οικογενειών. Το σωματείο λειτουργεί εθελοντικά και όλα τα στελέχη του προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς. 

Γνωρίσαμε την δημιουργό αυτής της υπέροχης ιδέας κυρία Μαρία Αντωνίου στη δεντροφύτευσή  μας  στην Αλάμπρα. Μιλώντας μαζί της νιώσαμε την πίκρα και την απογοήτευσή της για την απουσία στήριξης  από την πολιτεία. 

• Πώς πρωτοξεκίνησε αυτή η ιδέα;

 Το αγκαλιάζω με αγάπη ξεκίνησε καθαρά από μια δική μου προσωπική ανάγκη. Διένυα τον έβδομο μήνα εγκυμοσύνης στο πρώτο μου παιδί όταν η μητέρα μου μπήκε εσπευσμένα χειρουργείο συνέπεια τροχαίου ατυχήματος. Μέσα στο νοσοκομείο καθημερινά συνάντησα ανθρώπους που πολεμούσαν για μια μικρή παράταση, μια ακόμα μέρα ευτυχίας που αυτή δεν περιλάμβανε χρήματα και πολυτέλειες, ακριβά ρούχα, σπίτια κι αυτοκίνητα, περιλάμβανε την ευτυχία που νιώθεις μέσα από το σφίξιμο του χεριού, μιας ακόμα αγκαλιάς και το χαμόγελο των ανθρώπων που αγαπάς. Κάθισα στο ίδιο παγκάκι με ανθρώπους που περίμεναν με την ίδια αγωνία να ανοίξουν οι πόρτες της εντατικής για να βρεθούν κοντά στα αγαπημένα τους πρόσωπα κι έπειτα να διανυκτερεύσουν σε μια καρέκλα στο διάδρομο περιμένοντας την επόμενη μέρα για να βρεθούν κοντά στους αγαπημένους τους. Άνθρωποι από Πάφο και Λεμεσό που δεν είχαν τα λεφτά για τις καθημερινές διαδρομές και βρίσκονται καθηλωμένοι εκεί να περιμένουν το άνοιγμα μιας πόρτας και μιας χαρμόσυνης είδησης. Άνθρωποι που δεν είχαν κέρμα για ένα καφέ… Τότε ένιωσα και έντονα την ανάγκη να «Αγκαλιάσω με Αγάπη» όλο το κόσμο, χωρίς να ξεχωρίζω χρώμα και εθνικότητα, προσφέροντας ένα κομμάτι από μένα! Εξού και το όνομα, το οποίο ήταν τελείως αυθόρμητο. Ήθελα να αγκαλιάσω με αγάπη κι όχι απλά να προσφέρω, δεν ήθελα απλά να χαρίσω αλλά να ανοίξω μια μεγάλη αγκαλιά που να χωράει όλος ο κόσμος!! Τότε αποφάσισα να φτιάξω μια διαδικτυακή ομάδα.

• Πού στηρίζεται το αγκαλιάζω με αγάπη;

Η πολιτεία και οι φορείς ποτέ δεν μας στήριξαν. Το Αγκαλιάζω με αγάπη στηρίζεται καθαρά στον εθελοντισμό, στην αγάπη και την στήριξη του κόσμου. Από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Στον επίτροπο του πολίτη απευθυνθήκαμε πριν από ένα έτος ώστε να εγγραφούμε στο ΠΣΣΕ και να ενταχθούμε κάτω από την ομπρέλα του εθελοντισμού και επίσημα. 

• Θα ήθελες  να αναφερθείς σε κάποια ιστορία που σου έκανε εντύπωση;

Οι περισσότερες ιστορίες που προβάλλονται μέσα από το Αγκαλιάζω με αγάπη είναι συγκλονιστικές. Κάθε φορά λέω πως αυτή η ιστορία είναι η πιο συγκλονιστική μέχρι να  έρθω αντιμέτωπη με την επόμενη ιστορία. Επειδή πλέον για να μένα το αγκαλιάζω με αγάπη και οι άνθρωποι του είναι η καθημερινότητα μου και συγκινούμαι ακόμα και με τα πιο μικρά και πιο απλά θα αναφερθώ στην ιστορία που συγκίνησε όλο τον κόσμο ανα το παγκύπριο! Η οικογένεια της μικρής Αναστασίας που ήταν μόλις 3ων μηνών αντιμετώπιζε προβλήματα με τη στέγη του σπιτιού και έβρεχε μέσα στο σπίτι λες κι ήσουν έξω στην αυλή. Με μια ανάρτηση αμέσως βρέθηκαν εργάτες πρόθυμοι να δουλέψουν εθελοντικά και την επόμενη μέρα επισκέφθηκαν το χώρο εκτίμησαν τις ζημιές και ξεκίνησαν άμεσα με την επιδιόρθωση του σπιτιού. Υλικά και εργατικά ήταν όλα δωρεάν! Η εθελοντική αυτή πράξη προβλήθηκε από τα ΜΜΕ στις ειδήσεις κι έκανε το γύρω του διαδυκτίου. Η οικογένεια όμως είχε και σοβαρότερα προβλήματα από το φτιάξιμο της στέγης αφού η μητέρα του παιδιού υπέστει ανακοπή καρδιάς κατά τη γέννα και το κοριτσάκι γεννήθηκε τυφλό. Ο πατέρας έμεινε άνεργος για να φροντίζει τη γυναίκα και τα 2 του κορίτσια γιατί έχουν ακόμα ένα κορίτσι μεγαλύτερης ηλικίας. Ο κόσμος με το που γνώρισε την ιστορία της οικογένειας στήριξε με τρόφιμα, γάλα και πάνες για το παιδί, είδη ένδυσης, υπόδησης κ.ά. Η ιστορία έγινε ευρύτερα γνωστή και ανοίχτηκε έρανος για στήριξη της οικογένειας και μεταφορά του παιδιού στην Αγγλία για θεραπεία. Η μικρή Αναστασία τελικά επέστρεψε νικήτρια!

Έτυχε αρκετές φορές οικογένειες να μην μπορούν να προσφέρουν ούτε τη τούρτα για τα γενέθλια των παιδιών τους. Οι εθελοντες όμως πάντα στηρίζουν σε τέτοιες περιπτώσεις και όχι μόνο θέλουν να προσφέρουν τούρτα αλλά με δική τους πρωτοβουλία από τη τούρτα φτάνουμε στο σημείο να οργανώνουμε ολόκληρο πάρτι! Στο μυαλό μου χαραγμένη μια περίπτωση κοριτσιού που έκλεινε 5 χρονών στις 25 Φεβ κι είχε ζητήσει από τη μαμά του μια πανάκριβη τρισδιάστατη τούρτα με κούκλα και η ίδια δεν μπορούσε να αρνηθεί αφού το παιδί της  είχε στερηθεί  πολλά. Λόγω της ιδιαιτερότητας της περίπτωσης είχαμε αναρτήσει το αυτούσιο μήνυμα της μαμάς ώστε να πραγματοποιήσουμε το όνειρο της μικρής μας φίλης, όπως και έγινε!Γιόρτασε τα γενέθλια της με μια τούρτα όπως την ονειρεύτηκε στην αγκαλιά της μαμάς της! Το χαμόγελο αυτού του κοριτσιού αξέχαστο στη μνήμη μου! 

• Τι ανάγκες υπάρχουν στην ομάδα;

Κάθε μέρα υπάρχει και μια διαφορετική ανάγκη στην ομάδα. Αρχικά ξεκινήσαμε με τη προσφορά ειδών ένδυσης, υπόδησης, εξοπλισμό σπιτιού, βρεφικό εξοπλισμό, παιχνίδια και γενικότερα οτιδήποτε θα μπορούσε να ξαναχρησιμοποιηθεί με αξιοπρέπεια με το σκεπτικό «Ότι δεν χρειάζεσαι, ίσως κάποιος άλλος το έχει ανάγκη για να επιβιώσει». Στην πορεία όμως αντιληφθήκαμε πως υπήρχαν περισσότερες ανάγκες από ότι υπολογίσαμε. Παιδάκια χρειάζονταν γάλα & πάνες, οικογένειες χρειάζονταν τρόφιμα, αβοήθητα άτομα έχρηζαν ιατρικής περίθαλψης, ηλικιωμένα άτομα χρειάζονταν ιατρικά βοηθήματα, οικογένειες παιδιών με αναπηρίες αδυνατούσαν να αγοράσουν εξοπλισμό στήριξης των παιδιών τους ή εξειδικευμένα φάρμακα, οικογένειες με μικρά παιδιά και βρέφη διακινούνταν με τα πόδια και χρειάζονταν αυτοκίνητο, οικογένειες με παιδιά κινδύνευαν από ακατάλληλα σπίτια που έχρηζαν επιδιορθώσεων, άστεγοι χρειάζονταν στέγη, άνεργοι χρειάζονταν δουλειά, άτομα χρειάζονταν οικονομική στήριξη για να μεταβούν στο εξωτερικό για θεραπεία και δεν είχαν ούτε τα εισιτήρια, νοικοκυριά είχαν μείνει μήνες και χρόνια χωρίς ρεύμα και νερό κ.ά. 

• Πώς βρίσκετε λύσεις σε όλα αυτά τα προβλήματα;

Στο Αγκαλιάζω με αγάπη δεν κλείνουμε πόρτες, ανοίγουμε  την πιο μεγάλη αγκαλιά ανιδιοτέλειας και προσφοράς, προσπαθούμε να βρίσκουμε λύσεις μέσα από τον κόσμο για τον κόσμο! Το αγκαλιάζω με αγάπη δεν είναι δικό μου επειδή εγώ το δημιούργησα ή δικό σου επειδή εσύ πρόσφερες… Το αγκαλιάζω με αγάπη είναι ομαδική προσπάθεια. Ο κόσμος αγκαλιάζει με αγάπη κι εγώ υποκλίνομαι στη δύναμη του εθελοντισμού, της αγάπης και της προσφοράς. Η δράση του Αγκαλιάζω με αγάπη οφείλεται στους εθελοντές που στέκονται πάντα στη πρώτη γραμμή δίνοντας ψυχή από τη ψυχή τους για την επίτευξη αυτού του ιερού σκοπού και τους ευχαριστώ από καρδιάς. Νιώθω  όχι τυχερή αλλά ευλογημένη που είμαι μέρος ενός συνόλου που καθημερινά μας διδάσκει πως να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι! 

• Με τόσο μεγάλο καθημερινό αγώνα για να αντιμετωπιστούν όλες αυτές οι ανάγκες βρίσκεις χρόνο για την οικογένειά σου;

Είμαι μαμά δυο παιδιών 4 και 6 ετών κι αυτό σίγουρα απαιτεί χρόνο. Αρχικά είχαμε συζητήσει με το σύζυγο πως πρέπει να μπουν χρονικά όρια όσον αφορά την ενασχόληση μου στον εθελοντισμό ώστε να μην στερούνται τα παιδιά

μας τη μαμά τους και απλά να την μοιράζονται. Στην πορεία όμως λόγω των αυξημένων και συνεχόμενων αναγκών της ομάδας στάθηκε αδύνατο να κρατήσω αυτή τη γραμμή οπόταν ένταξα όλη την οικογένεια στο έργο αυτό με επιτυχία. Πολλοί μου είχαν πει πως η ομάδα θα καταστρέψει την οικογένεια μας αλλά συνέβει ακριβώς το αντίθετο. Τα παιδιά μου χαίρονται απίστευτα που γνωρίζουν παιδάκια και παίζουν και χωρίς να το καταλαβαίνουν προσφέρουν κι αυτά στο έργο της ομάδας αφού αποδέχονται τη διαφορετικότητα. Ο σύζυγος μου χαίρεται μ’ ότι με κάνει χαρούμενη και μοιράζεται κάθε αγωνία, λύπη και χαρά μου μέσα και έξω από την ομάδα

• Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να μας πεις;

Ξέχασα να σημειώσω πως τις ανάγκες του κόσμου συμπεριλαμβάνονται οι βαπτίσεις και οι γάμοι. Υπάρχουν παιδιά που γίνονται επτά και οκτώ χρονών και παραμένουν αβάπτιστα λόγω οικονομικού και άνθρωποι που επιθυμούν να ενώσουν τις ζωές τους ενώπιον του Θεού κι απλά παραμένει ένα όνειρο. Στην ομάδα βαπτίστηκαν περισσότερα από 10 παιδιά και τα πρώτα 4 αναζητούσαν νονούς και η εξέλιξη των διαδικασιών γινόταν ταυτόχρονα. Σε ένα μήνα είχαν βαπτιστεί 5 παιδάκια. Επίσης έχουμε στηρίξει ζευγάρια που θα παντρεύονταν με ψεύτικες βέρες & απλό φόρεμα η κοπέλα. Έχουν γίνει γάμοι υπερπαραγωγή.

• Πώς από τη διαδικτυακή ομάδα φτάσατε στη δημιουργία σωματείου;

Από τους πρώτους μήνες δημιουργίας της διαδικτυακής ομάδας Αγκαλιάζω με αγάπη, ο κόσμος αγκάλιασε τη πρωτοβουλία αυτή με τεράστια αγάπη με αποτέλεσμα να προβούμε στην νομιμοποίηση της ομάδας δημιουργώντας το Φιλανθρωπικό σωματείο Αγκαλιάζω με αγάπη ΛΕΥ/Σ/136.Το σωματείο λειτουργεί εθελοντικά, εξυπηρετούνται παγκύπρια καθημερινά πέραν των 1000 οικογενειών και προσφέρεται πρόγευμα, γεύμα και δείπνο.

• Ποιες οι σκέψεις και οι δράσεις σας για το έτος 2022;

 Πολλές  από τις επόμενες σκέψεις και δράσεις μας για το έτος 2022 όπως και αυτές που ήδη υλοποιήθηκαν το 2021 συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμα δράσεων του ΠΣΣΕ στην επίσημη σελίδα τους. Πέρα από τις ήδη προγραμματισμένες δράσεις, οι δράσεις μας είναι  καθημερινές και ποικίλουν αναλόγως των αναγκών που προκύπτουν μέσα από την καθημερινότητα των ανθρώπων που βοηθούνται.

Τον συναντήσαμε στα γραφεία της εταιρείας του, Καρυάτιδες στον Στρόβολο. Σεμνός και ταπεινός, ο Μισιέλ Νικολαΐδης μας μίλησε για το όνειρό του να πρασινίσει ο τόπος μας και το πώς οι αρχές της τιμιότητας και της καθαρότητας που τους δίδαξε ο πατέρας του, στάθηκαν ως   φωτεινός φάρος  στο να εξελίξει την οικογενειακή  επιχείρησή τους και να την καταστήσει μιαν  από  τις μεγαλύτερες εταιρείες ανάπτυξης γης της Κύπρου. 

Ποιος πρωτοίδρυσε την εταιρεία και ποιες οι προσδοκίες του;

Την εταιρεία πρωτοίδρυσαν οι  γονείς μου. Ο Χρίστος και η Νίκη Νικολαίδου που ήρθαν από το Λονδίνο το 1979. Δεν έβλεπαν το Λονδίνο ως έναν ασφαλή τόπο για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και έτσι αποφάσισαν να έρθουμε στην Κύπρο για μια καλύτερη ζωή. 

Ο πατέρας μου ήταν developper στο Λονδίνο , οπότε τη δουλειά που γνώριζε αποφάσισε να κάνει και εδώ. 

Ποια η μετεξέλιξη της εταιρείας;

Είναι μια οικογενειακή επιχέιρηση. Είμαστε εδώ ο αδερφός μου, η μητέρα μου, η αδερφή μου και εγώ. Τον πατέρα μου δυστυχώς τον χάσαμε πρόσφατα. Ο καθένας έχει το ρόλο του, όλοι όμως σκεφτόμαστε το ίδιο. Με το πέρασμα του χρόνου η εταιρεία μεγάλωσε και έγινε ένας  από τους μεγαλύτερους developpers στη Λευκωσία. Κάνουμε οικιστικές αναπτύξεις και τρέχουμε κάθε φορά ταυτόχρονα δύο έργα , ένα εγώ και ένα ο αδερφός μου. Τώρα κάνουμε ένα οικιστικό έργο στον Στρόβολο  και ένα στη Μακεδονίτισσα. 

Ποια η κοινωνική  εταιρική ευθύνη της εταιρείας σας;

Πάντοτε προσπαθούμε να βοηθούμε όπου υπάρχει ανάγκη, πάντοτε ανώνυμα . Δεν μου αρέσει να γνωρίζει κανένας ότι βοηθούμε. Δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ την κοινωνική μας προσφορά ως διαφήμιση. Σε ό,τι αφορά το περιβάλλον προσπαθούμε να φυτεύουμε ΄δεντρα , στηρίζοντας προσπάθειες που γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση. Επίσης, πάντοτε στα σπίτια που κτίζουμε κάνουμε περισσότερα απ’ όσα προνοεί ο νόμος για την ενεργειακή απόδοση. Πράγματα τα οποία ακόμα δεν έχουν θεσμοθετηθεί ως νόμοι. εμείς τα κάνουμε ήδη.

Έχουμε πληροφορίες ότι ενώ δικαιούστε 90% συντελεστή δόμησης , χρησιμοποιείτε μόνο το 60%. Ισχύει αυτό;

Ναι , στο σύνολο του έργου έχουμε χρησιμοποιήσει το 65,7%. Αφήνουμε περισσότερο χώρο ανάμεσα στα σπίτια έτσι ώστε να έχουν μεγαλύτερους κήπους, φυτεύουμε τα δέντρα και ο κήπος είναι έτοιμος διαμορφωμένος και περιλαμβάνεται στην τιμή. Έτσι ο κήπος γίνεται βάση σχεδίου ώστε τα δεντρα να μπορούν να μεγαλώνουν και να αναπτύσσονται σωστά. Σε 10 χρόνια γίνεται μια όαση εκεί. Επίσης ανάμεσα σε 35 σπίτια φτιάχνουμε 5 χώρους πρασίνου. 

Ποια η άποψή σας για το έργο της Youreforestcyprus της Πράσινης Ασπίδας;

Πιστεύω είναι πολύ σημαντικό και αν τα δεντράκια ποτίζονται θα πρασινίσει ο τόπος. Πριν δύο χρόνια ήμουν στο Johannesburg το οποίο είναι ένας τόπος καταπράσινος. Κάποιοι φίλοι από κει μου εξήγησαν ότι πριν 25-30 χρόνια τους έδωσαν όλους από ένα ΄δέντρο και το φύτεψαν. όλοι φύτεψαν τα δέντρα τους σε δρόμους, κήπους, σχολεία, πλατείες και έτσι μετά από 25 χρόνια το  Johannesburg είναι το πιο μεγάλο ανθρωποδημιούργητο δάσος του κόσμου. Εμείς προσωπικά θα στηρίξουμε το έργο και θα βοηθήσουμε σε όσα έργα  δεντροφύτευσης μπορούμε. 

Ποιοι οι στόχοι σας για το μέλλον;

Μετά την απώλεια του πατέρα μου, αισθάνομαι ευθύνη απέναντι στην οικογένειά μας. Τόσο στη γυναίκα μου και τα παιδιά μας, όσο και στον αδερφό μου , στην αδερφή μου και στη μητέρα μου. Είμαστε πολύ συνδεδεμένοι ως οικογένεια, ο ένας προσέχει τον άλλο και προσπαθούμε να τηρούμε τις αρχές που μας έχουν διδάξει οι γονείς μας και επαγγελματικά και οικογενειακά. Τιμιότητα , η σημαντικότητα της ενδυνάμωσης των οικογενειακών δεσμών, η ταπεινοφροσύνη. Πάντα μου έλεγε ο πατέρας μου: “ Αν φάεις φαι με χρυσό κουτάλι, πάλι το ίδιο φαγητό τρώς.” Όλοι μας αγαπούμε το πράσινο και έχω θέσει επίσης ως στόχο να κάνω μια μεγάλη δεντροφύτευση στον Στρόβολο εις μνήμην του πατέρα μας για  να γίνει πάρκο. 

Ο Μισιέλ με μέλη της οικογένειάς του στην Αλάμπρα όπου διά μέσου του προγράμματος Υoureforestcyprus πρόσφεραν  1000 δέντρα τα οποία φυτεύτηκαν εις μνήμην του θείου του. Η Πράσινη Ασπίδα παρέδωσε τιμητική πλακέτα στη θεία του για την πράξη  της.