Paremnasi

Tου Κυριάκου Ανδρέου

Άλλος ένας μαύρος Ιούλης. Ο 43ος. Και τι μάθαμε; Ποιος πήρε μπογιά να τον ασπρίσει; Να δώσει αισιοδοξία στις νέες γενιές που δεν έζησαν σε ελεύθερη πατρίδα; Ανακοινώσεις, εκδηλώσεις, μνημόσυνα με κυρίαρχο το σύνθημα «Δεν Ξεχνώ». Τι όμως δεν ξεχνούμε;… Ο καθένας και από κάτι. Αυτό ήταν πάντα το πρόβλημα. Οι μνήμες δεν είναι συλλογικές. Δεν γράφτηκαν για όλους οι ίδιες. Το μαρτυρεί και το ότι κάθε κόμμα κάνει τις δικές τους εκδηλώσεις για να καταδικάσει. Για να αναδείξει εκείνη την πτυχή που θα του αποφέρει μικροκομματικά οφέλη. Φέτος μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, το οποίο οδήγησε μια ώρα αρχύτερα στην προεκλογική για τις προεδρικές του 2018, οι εκδηλώσεις πήραν χρώμα προεκλογικό. Ο κάθε υποψήφιος -και οι εν δυνάμει- πατώντας πάνω στις επετείους και τις καταδίκες μάς προαναγγέλλει το δικό το όραμα για το πώς θα φωνάζουμε το «Δεν ξεχνώ» την επόμενη πενταετία. Πονάει η αλήθεια; Μα αφού αυτό γίνεται πάντα. Κανείς δεν τολμά έχοντας στην πλάτη το «δεν ξεχνώ» να χαράξει το μέλλον. Ολόκληρη βιομηχανία στήθηκε πάνω στο «Δεν ξεχνώ». Πουλάει. Όπως πουλούσαν οι χαροκαμένες μάνες που τις άφηναν να ελπίζουν πως τα παιδιά τους θα επιστρέψουν ζωντανά. Χρόνο ήθελε και υπομονή τους έλεγαν.
Ντρέπομαι. Ντρέπομαι για τη βρωμιά που περιβάλλει τη σκυτάλη που παραδίδουμε στα παιδιά μας. Ναι ρε, να μην ξεχάσουμε. Αλλά το να επιχειρεί μια βιομηχανία να προσθέτει στο σύνθημα την ανάγκη για εκδίκηση -άγνωστο πως- είναι απαράδεκτο, ελεεινό. Χάσαμε το μέτρο, αφού ούτως ή άλλως όλα μετριούνται στη φαντασία μας. Αλλαγή στρατηγικής, σκληρότερης λένε κάποιοι που δεν πληρώνουν κανένα φόρο αφού ξέρουν ότι ο ψευδοπατριωτισμός θα βρει φωλιά στους απογοητευμένους μετά από 43 χρόνια αγανάκτησης πολίτες. Να αλλάξει η στρατηγική. Το πιο εύκολο πράγμα. Για δε μας λένε όμως ποιο αποτέλεσμα θεωρούν ότι θα έχει αυτό; Πως θα βάλουμε τη Τουρκία στη γωνιά, πώς θα τους διώξουμε όλους… Ναι ρε να μην ξεχάσουμε. Όχι μόνο τι έγινε το 1974 και προηγουμένως αλλά και τα λόγια τα μεγάλα που ακούμε από τότε. Των ψευτοπαλλικαράδων. Που δεν πληρώνουν φόρο. Όχι μόνο εισοδήματος αλλά και για τα όσα εκστομίζουν για να φανατίσουν.

Του Κυριάκου Ανδρέου

Οικολογία: Η ιδεολογία που έχει ως στόχο της την καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στον άνθρωπο και στο φυσικό περιβάλλον καθώς και την προστασία του περιβάλλοντος αυτού. Οικολόγος: πρόσωπο που έχει οικολογική συνείδηση, που εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για την προστασία του περιβάλλοντος. Ανατρέχω σε λεξικό για να επιβεβαιώσω ότι δεν άλλαξε η σημασία των λέξεων. Ότι δεν παρεισφρήσαν σε αυτές πολιτικά συνθήματα και κομματικά στεγανά. Το πράττω γιατί με λύπη διαπιστώνω ότι δημιουργείται η εικόνα πως όσοι αγαπούν το Περιβάλλον στη χώρα μας θα στηρίξουν και συγκεκριμένο υποψήφιο στις Προεδρικές εκλογές, επειδή το πολιτικό κόμμα των Οικολόγων θα στηρίξει τον κ. Παπαδόπουλο. Όχι κύριοι, το περιβάλλον και η οικολογία δεν καλουπώνονται, πολύ περισσότερο δεν ταυτίζονται με κομματικές θέσεις όσον αφορά το πολιτικό μας πρόβλημα. Το κόμμα των Οικολόγων είναι στην κρίση των πολιτών όσον αφορά στη βάση ποιων αρχών και στη βάση ποιων προνοιών του καταστατικού του στηρίζει τον εν λόγω υποψήφιο και με γνώμονα ποιες θέσεις του για το Περιβάλλον. Υπάρχουν αυτές; Θα δημιουργηθούν στην πορεία ή θα αποτελέσουν ανταλλάγματα σε επιτροπάτα και υπουργεία μετά από μια πιθανή νίκη; Η Πράσινη Ασπίδα κυρίες και κύριοι παραμένει στοχοπροσηλωμένα η ανεξάρτητη περιβαλλοντική φωνή της χώρας μας. Όσο κοντά και όσο μακριά απαιτείται κάθε φορά από κόμματα και κυβερνήσεις. Για να ασκήσει κριτική αλλά και να συνδράμει εκεί και όπου χρειάζεται να ληφθούν μέτρα. Όχι λοιπόν δεν θα μας στιγματίσει κανείς ότι είμαστε του Α ή του Β. Είμαστε της Ειρήνης. Της μόνης οδού που θα προστατεύσει το περιβάλλον μας. Όλη τη χώρα μας χωρίς ενδιάμεσα σύνορα. Το περιβάλλον δεν ξεχωρίζει γραμμές, είτε πράσινες, είτε κόκκινες, είτε μπλέ όπως οι κλιματικές αλλαγές δεν επιλέγουν να πλήξουν μια περιοχή και άλλη όχι. Οι αγώνες μας για την Ειρήνη πρέπει να είναι κοινοί. Όπως κοινοί και οι αγώνες για την αξιοπρέπεια όλων των πολιτών μας. Φτάνει πια συνθήματα. Φτάνει η υποκρισία. Φτάνει με τις καρέκλες και τους καρεκλοκένταυρους.

ΥΓ: Παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος η 5η Ιουνίου. Τέτοια μέρα βγαίνουν παράκαιρα και οι καράολοι για να μας πουν πως γνοιάζονται για το Περιβάλλον. Ύστερα θα τα πιουν με τους ρυπαίνοντες, χορηγούς των εκστρατειών τους! Εμείς θα τα πούμε στην εκδήλωση που έγινε θεσμός «Περιβάλλον Συγνώμη» στις 9 Ιουλίου.

ΥΓ2: Ντροπή σου κ. Τραμπ. Η ιστορία σε έχει κατατάξει ήδη στις μαύρες σελίδες της.

Πότε οι αρμόδιοι θα επιλύσουν το ζήτημα που προκύπτει στο στενό δρόμο που οδηγεί στην Εκκλησία της Παναγίας Χρυσελεούσας στον πυρήνα του Παλαιού Στροβόλου; Στη φώτο το σκυβαλοφόρο δυσκολεύεται να περάσει και δημιουργεί κυκλοφοριακό κομοφούζιο σε ώρα αιχμής. Κάθε Κυριακή πρωί λόγω της λειτουργίας το πρόβλημα χειροτερεύει με λεωφορεία να σφηνώνονται και να διακόπτουν την κυκλοφορία έως ότου δεηθεί αυτός που πάρκαρε φράσσοντας το δρόμο να το μετακινήσει. Δύο πράγματα μπορούν να γίνουν. Ή που θα πρέπει να απαγορευτεί η κυκλοφορία μεγάλων οχημάτων ή που θα πρέπει να μπουν πασσαλάκια για να μην μπορούν να σταθμεύουν οχήματα.