Author - Maria Theodosiadou

Όχι, μην κρύψετε να περάσουμε

Του Κυριάκου Ανδρέου

Διανύουμε την τρίτη φάση χαλάρωσης των μέτρων αναχαίτισης της πανδημίας και έχω ήδη αρχίσει να ανησυχώ πως τα θετικά όλης αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης που κληθήκαμε να διαχειριστούμε δεν θα εδραιωθούν. Δεν είναι μόνο που ήδη παρατηρώ ότι μειώθηκε η φυσική άσκηση, που έδινε μια τόσο ωραία εικόνα με πολίτες πεζούς αλλά και σε ποδήλατα να καταλαμβάνουν πεζοδρόμια και άδειους δρόμους μειώνοντας ταυτόχρονα τη ρύπανση της ατμόσφαιρας από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων. Δεν είναι μόνο που ήδη παρατηρώ οικονομικούς και επιχειρηματικούς κύκλους να αδημονούν να ξεκινήσουν μπουλντόζες και τρυπάνια για άτακτες αναπτύξεις.

Είναι που διαπιστώνω ότι η κυβέρνηση, και σε δεύτερο πλάνο η Βουλή δεν έχουν καν κατά νου πως η παρούσα κρίση μπορεί να γίνει μάθημα για τις χειρότερες που έρχονται συνεπεία των κλιματικών αλλαγών. Δεν είναι της παρούσης να θυμίσουμε την άμεση συσχέτιση των δύο, COVID-19 με κλιματική κρίση, ούτε το γεγονός ότι από την εποχή του AIDS μέχρι σήμερα είναι η ανθρώπινη παρέμβαση στη φύση και τα είδη της, η εισβολή στο χώρο τους που δημιουργεί όλο αυτό το κακό. Είναι όμως επιτακτική η ανάγκη τώρα που είναι βραστό το σίδερο να απαιτήσουμε ως πολίτες από τη κυβέρνηση μας αλλά και ως χώρα από παγκόσμια φόρα να αναλάβουν δράση και πρωτοβουλίες προτού να είναι αργά.

Το κρύψετε να περάσουμε δεν είναι ποτέ και για κανέναν λόγο λύση. Η οικονομία θα επανεκκινήσει ωστόσο μέχρι πού θα αρκέσουν τα «καύσιμα»; Ως την επόμενη κρίση; Εδώ και δύο μήνες δώσαμε και οφείλαμε να δώσουμε έμφαση στο δέντρο ναι. Μα δεν πρέπει να λησμονούμε το δάσος. Είναι εκεί έξω και μας προειδοποιεί. Οι ειδικοί επιστήμονες προειδοποιούν. Ποιος τους ακούει όμως; Επειδή τα εκατομμύρια θανάτων κάθε χρόνων συνεπεία των κλιματικών αλλαγών δεν είναι ορατά; Λέμε πως αν κάποιες χώρες λάμβαναν έγκαιρα μέτρα δεν θα μιλούσαμε για πανδημία. Η ερώτηση του δισεκατομμυρίου. Θα απαιτούσατε να ληφθούν εδώ και τώρα μέτρα αν 50 χρόνια από σήμερα η κλιματική κρίση σας έκλεινε όχι δυο μήνες στο σπίτι αλλά για πολύ μεγαλύτερα διαστήματα σε υπόγεια καταφύγια για παράδειγμα; Ανοησίες θα πούνε κάποιοι. Μα δεν είναι. Απλά έχουμε μάθει με το «στύλλον στυλλον» άνεση και τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα βρουν και θα κάνουν. Μια πολύ εγωιστική συμπεριφορά που θα κοστίσει στην ανθρωπότητα.
Κύριε Αναστασιάδη μην νομίζετε ότι κρίση ήταν και πέρασε και θα πάρετε τα εύσημα. Προσέξτε μην σας έρθει μπούμερανγκ.

Του Κυριάκου Ανδρέου

Οι θέσεις της Πράσινης Ασπίδας για το γεφύρι της Άρτας που ακούει και στο όνομα Πλατεία Ελευθερίας ήταν έντονες κατά όλου αυτού του τσιμέντου. Αρκούσε μια απλή γραφική όμορφη πλατεία, μια όαση νερού και δροσιάς στο κέντρο της πρωτεύουσας. Αλλά όχι, κάποιοι ήθελαν μεγαλεία. Μεγαλεία που σήμερα μεταφράζονται σε ντίσκο μπάλες δαπέδου… Παρελθόν όμως οι θέσεις μας όπως και πολλών άλλων που αγωνίστηκαν έντονα αλλά έφαγαν τα μούτρα τους στο φαγοπότι εκατομμυρίων.

Φτάνουμε στο σήμερα και το «όπου να’ σαι τελειώνει» του τελευταίου ενάμιση χρόνου. Μα θα μου πείτε σατίριζαν την πλατεία που δε τελειώνει και οι Πατάτες Αντιναχτές τότε που έπαιζαν στο ΡΙΚ. Τέτοια ξεφτιλα λοιπόν με 5-6 πρωτοσέλιδα κάθε χρόνο για το ένα και το άλλο. Για αξιώσεις, για διαζύγια με εργολάβους, για χρεώσεις και υπερχρεώσεις, για ρωγμές και δυστυχήματα και πάει λέγοντας. Χωρίς εννοείται να σπάζει μύτη.Ωσπου προχθές διαβάσαμε ότι προκύπτει νέο διαζύγιο με τον νυν εργολάβο γιατί δεν τα βρίσκουν για τους χώρους εστίασης που περιλαμβάνονται στο έργο ανάπλασης της πλατείας. Εβαρέθηκε και ο κόσμος με αυτή την ιστορία, αυτό το ανέκδοτο. Ανέκδοτο ωστόσο με το οποίο δε γελάς κανείς. Το δυστύχημα είναι ότι δεν απαιτεί και κανείς αρμοδίος να αποδωθούν ευθύνες.

Δεν πρέπει κάποιοι να πάνε φυλακή για αυτό το τεράστιο σκάνδαλο; Αλήθεια πόσο μας στοίχησε μέχρι σήμερα; Να θυμίσω μόνο ότι ο ελεγκτής είναι από το 2018 που μας ενημέρωσε πως «η ομάδα του αρχιτέκτονα (της Πλατείας Ελευθερίας) αποζημιώνεται με πόσο της τάξης των €55.000 μηνιαίως για την παρατεταμένη επίβλεψη του έργου». Ρε κοπέλια για όνομα. Που είναι οι αρχές τούτου του κράτους; Κύριε γενικέ ελεγκτή, κύριε γενικέ εισαγγελέα μα βλέπετε τι γίνεται; Ποιος μπορεί να δώσει οδηγίες για ποινικές διώξεις; Μα είναι δυνατόν να πληρώνουν μόνο οι πολίτες; Οι υπεύθυνοι για κάθε παρασπονδία τούτου του έργου ποιοι είναι; Γιατί δεν τους ψάχνει κανείς; Οι πολιτικές ευθύνες ποιους βαραίνουν; Γιατί όλοι σιωπούν; Γιατί, γιατί, γιατί. Ας απαντήσει κάποιος. Και ας κάνουμε αρχή από το τι γίνεται από εδώ και πέρα. Ποιος θα το τελειώσει το κάτεργο;

Του Κυριάκου Αντρέου

Από τη λήψη των απαγορευτικών μέτρων για αντιμετώπιση της πανδημίας, μια υπηρεσία έκανε καλά τη δουλειά της. Και όχι δεν ήταν δημόσια. Ήταν η υπηρεσία της ΟΕΒ που ενημέρωνε τα μέλη της αλλά και τους δημοσιογράφους για όλα τα διατάγματα, τι ισχύει και τι όχι, ποιους αφορά και ποιοι μένουν έξω, τι είναι και τι δεν είναι πολυκατάστημα. Βιβλίο συγγράφεται αν μαζέψουμε τις ανακοινώσεις της ΟΕΒ. Πραγματικά ουδόλως κακίζω την ΟΕΒ που ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά της. Να υπερασπίζεται του εργοδότες και βιομήχανους. Σε σημείο που σκέφτομαι πως αν τα σχολεία μπορούσαν να ήταν μέλη της, ως κερδοφόροι οργανισμοί, σήμερα κυριολεκτικά θα πετούσαν. Διότι η ΟΕΒ είναι η μόνη που ξέρει τι θέλει. Και κάνει τον παν για να επηρεάσει και να πείσει. Εσχάτως είδαμε την καταλυτική της παρέμβαση για το άνοιγμα των σχολείων. Δύο μήνες σχεδόν από τότε που έκλεισαν το αρμόδιο Υπουργείο δεν έκανε κυριολεκτικά τίποτα. Ούτε καν να προετοιμάσει το έδαφος για όταν ανοίξουν. Για να φτάσουμε στο ντιμπέιτ αν πρέπει ή όχι να ανοίξουν και πότε. Παρέλκει να θυμίσω ότι κλείσαμε τα σχολεία άρον άρον γιατί μας έλεγαν ότι τα παιδιά ήταν ωρολογιακές βόμβες ως μεταφορείς του ιού για να προκύπτει τώρα ότι μάλλον δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το πρόβλημα είναι οι ειδικοί που δεν έχουν μια φωνή. Ανοίγεις την τηλεόραση ο ένας επιδημιολόγος μας λέει έτσι, ο άλλος αλλιώς. Καταλήγω πως διαβάζει ο καθείς από διαφορετικές έρευνες στο εξωτερικό. Το είδαμε και με το θέμα της χρήσης της μάσκας. Ο ένας λέει επιβάλλεται ο άλλος όχι. Ε, τι να κάνει και το Υπουργείο Υγείας, βρήκε λύση στη μέση. Που θέλω να καταλήξω με όλα τα πιο πάνω; Ότι όταν λαλούν πολλοί πετεινοί το συμφέρον του δυνατότερου μετρά. Αν οι ειδικοί είχαν μια φωνή δυνατή για μια θέση, όχι μόνο για τα σχολεία, αλλά και ευρύτερα δεν θα υπήρχε παραθυράκι για να μπορεί να τρυπώσει το συμφέρον. Αν τα Υπουργεία προασπίζονταν το καθένα το δικό του σκοπό θα λαμβάνονταν οι ορθές αποφάσεις. Δεν ανοίγουμε πχ τα σχολεία για να πάνε πισω στις δουλείες τους οι γονείς. Τα ανοίγουμε επειδή τα έχουμε προετοιμάσει και διαφυλάξει. Δεν λέμε ότι οι μάσκες δεν προστατεύουν επειδή δεν έχουμε σε στοκ. Δεν αλλάζουμε γνώμη επειδή μας έστειλαν πληθώρα από την Κίνα. Έλεος ρε παιθκιά, εχαντακώσετε τον κόσμο. Και ο κορωνοϊός ήταν ένα τέστ. Όταν πλακώσει η κλιματική κρίση τι θα κάνουμε; Ποιος θα μιλά και ποιος θα ακούγεται;

Δεν φτάνει που ουδείς ενδιαφέρεται για την ύπαιθρο, έχουν το θράσος να συνεχίζουν να πουλάνε παραμύθια και στους αγρότες. Δε φτάνει που τα αμύγδαλα, τα αθασούθκια μας τα αγοράζουν άκουσον άκουσον 30 σεντ το κιλό την ώρα που οι εισαγωγές είναι χώμα… στην Κύπρο περίπου 30 εκατ. αμυγδαλιές μας φωνάζουν να μαζέψουμε τους καρπούς τους. Αμυγδαλιές που έβαλαν τους αγρότες να φυτέψουν και καλά ότι θα τους στήριζαν. Ας μας πει τώρα το Υπουργείο Γεωργίας τι θα κάνουμε με τις σαρέτες (για όσους δεν ξέρουν είναι τα αμύγδαλα τα οποία «παίρνουν αρρώστια»).