Ξυπνάτε και πουλούν τη ψυχή μας στο διάβολο

Tου Κυριάκου Ανδρέου 

Ιανουάριος. Πρώτος μήνας ενός νέου χρόνου. Υπό κανονικές συνθήκες ο καθείς από εμάς θα είχε ήδη κάνει τον απολογισμό του και θα είχε θέσει νέους στόχους για αυτόν και την οικογένειά του. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο μας έκλεψαν και αυτό το δικαίωμα. Το δικαίωμα να ονειρευόμαστε. Πώς να ονειρευτούμε αφού δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει κάθε επόμενη μέρα. Δε ξέρουμε τι μας επιφυλάσσουν αυτοί που κάνουν κουμάντο στη ζωή μας. Στο πορτοφόλι μας, στη δουλειά μας, στο δρόμο, ακόμη και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Φοβάσαι περισσότερο από το να αρρωστήσεις το πώς θα καταφέρεις να αντιμετωπίσεις την αρρώστια λόγω του ανάλγητου χαρακτήρα του κράτους. Που σε απομυζά σε φόρους και δεν είναι παρόν όταν το χρειάζεσαι. Φοβάσαι να πας στην τράπεζα να καταθέσεις τις οικονομίες που στερήθηκες για να μαζέψεις. Φοβάσαι να κάνεις μια επαγγελματική κίνηση με τα διαδικαστικά για τις άδειες (επειδή εσύ δεν είσαι κάποιος) αλλά και τον υπόκοσμο μετά που με το έτσι θέλει θα έρθει να σου πουλήσει προστασία, από τον ίδιο με την αστυνομία να παίζει πελλό. Βρισκόμαστε στην τελευταία στροφή για τις προεδρικές εκλογές και ακούμε πελλάρες. Ακόμη και τα λίγα σοβαρά μας έκαναν πλέον να μην τα πιστεύουμε. Το μόνο που έμεινε να μας τάξουν είναι ΕΕΕ για όλους ως pocket money. Και περιμένουν να τους πάρουμε στα σοβαρά. Και μας κατηγορούν για το ποσοστό αποχής που ολοένα και αυξάνεται. Έχουν πουλήσει τη ψυχή μας στο διάβολο και οι πλείστοι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Και τσακώνονται, και χαλούν την καλή τους για έναν υποψήφιο με το χειρότερο να πείθουν μετά τον εαυτό τους ότι δεν τους απογοήτευσε. Ξυπνάτε. Βάλτε φρένο στον κατήφορο. Όσο καταπίνετε αμάσητα όσα σας τάζουν, τόσο αποθρασύνονται. Αλήθεια πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν οι απλοί πολίτες έβαζαν κάθε φορά την ατζέντα με τους πολιτικούς να καλούνταν να την υλοποιήσουν; Στο χέρι μας είναι. Επιτέλους να ορίσουμε εμείς την ατζέντα μας.