Τα μωρά του κόσμου, τις γυναίκες μας, τους δυσπραγούντες ρε

Του Κυριάκου Ανδρέου

Οργή, αγανάκτηση, συγκλονισμός. Και οι λέξεις με τόση επανάληψη έχασαν το νόημα του συναισθήματος που περιβάλλουν. Η τραγική κατάληξη του 15χρονου Στυλιανού πολύ θα ήθελα να πω ότι ήταν αυτή που ξεχείλισε το ποτήρι για όλους μας για να γίνει επιτέλους κάτι. Μα δυστυχώς, το ξεχειλισμένο ποτήρι αφήνεται στον ήλιο και εξατμίζεται, ως την επόμενη φορά. Αυτό είναι το σαράκι που μας τρώει τα σωθικά. Ότι ξεχνάμε, ότι συνθλίβεται περιστασιακά η καρδιά και η ψυχή μας. Και το σύστημα, ατσάλινο που είναι συνεχίζει ακάθεκτο. Υποστελέχωση, αρμοδιότητες, συναρμοδιότητες, «εγώ εν τζιαι, οι άλλοι, περιμέναμε έκθεση, δεν είχαμε δικαίωμα, δεν μπορούσαμε, δεν ξέραμε ότι υπάρχει εγχειρίδιο». Σκατοκοινωνία, σκατοπολιτεία, σκατοϋπηρεσίες. Όλοι έχουμε ευθύνη που δεν αναλαμβάνουμε και την πασάρουμε ο ένας στον άλλο.
Ήρθε προχθές που λέτε η Υπουργός Εργασίας να μας πει για το περιβόητο μαχαίρι που θα μπει στο κόκκαλο. Ήρθε και η ΠΑΣΥΔΥ να στηρίξει τους υπαλλήλους των ΥΚΕ. Ρε θκιάολε μαύρε (όχι δεν ζητώ συγγνώμη για τη γλώσσα) πιερώνουμε σας. Λεφτά έχετε να φαν και οι κότες αλλά όταν είναι για να στελεχώσετε δεν υπάρχουν. Για να φάτε πάντα υπάρχουν. Την ίδια ώρα, οικογενειακοί σύμβουλοι, εκπαιδευτικοί και σχολικοί ψυχολόγοι, δάσκαλοι, αστυνομικοί που είστε να βγείτε πρώτοι στους δρόμους που σας έκαναν είτε μουσιαμά από τις τόσες περιπτώσεις που έχετε να δείτε, ή που αρρωστάτε κάθε βράδυ; Πόσο να σιωπάτε; Ποιον φοβάστε; Κάντε πρώτοι την επανάσταση. Ναι, κάποιοι να πάνε σπίτι τους. Η αμέλεια στην περίπτωση του Στυλιανού εγκληματική, έπρεπε ήδη να παραιτηθούν όλοι όσοι άγγιξαν έστω τον φάκελό του. Τον φάκελο. Ένας φάκελος και ο Στυλιανός πριν καταλήξει σε μνήμα.
Αντραπείτε όλοι, σκάστε όλοι και σπάστε το ποτήρι που ξεχείλισε για να βάλετε στη θέση του καθαρό. Ξηλώστε όλες τις υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με το κράτος προνοίας και κάντε μια σιδεροκέφαλη για να μπορεί να ανταποκριθεί, για να έχει τα εργαλεία, τα όπλα και την ευθύνη για όσα κάνει. Κανεί με το περιπαίξιμο. Κυρία Ζετα Αιμιλιανίδου, καλός ο συγκλονισμός αλλά η κοινωνία δεν μπορεί να σας ανεχτεί άλλο αν δεν κάνετε αυτά που σας αναλογούν. Ο άνθρωπος δεν είναι εργασιακή σύμβαση, δεν είναι Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δεν είναι επιθεώρηση κτηρίου. Όχι μην παραιτηθείτε, η πολιτική σας ευθύνη είναι διορθώσετε τις στρεβλώσεις. Σήμερα. Τόσο εύκολα βρήκατε την Επίτροπο να κάνει την έρευνα. Για τα άλλα; Εν μωρά του κόσμου εκεί έξω, γυναίκες που πεθαίνουν κάθε μέρα, άνθρωποι που ζητιανεύουν ρε. Καταλάβετε το.