Τα κοινά τα υπηρετεί κανείς, δεν τα… γαλεύει

Του Κυριάκου Ανδρέου

Παρακολουθώ με ανησυχία και συνάμα με δόση απέχθειας τα όσα τεκταίνονται ενόψει ευρωεκλογών (σιγά που δεν θα γίνονταν) με τα κόμματα να ταμπουρώνονται πίσω από Κυπριακό και Οικονομία για να οξύνουν τα πνεύματα και για να επιχειρούν συσπείρωση που καταντά απωθητική για τους υγιώς σκεπτόμενους πολίτες (αυτούς που δεν γαλουχήθηκαν σε κομματικούς σωλήνες) και αντιδραστική για άλλους που θα ψηφίσουν ακραία (δυστυχώς) νομίζοντας πως έτσι τιμωρούν μα δεν ξέρουν τι συνέπειες θα έχει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα η ψήφος τους…
Με υποψήφιους την ίδια ώρα με μηδενικές γνώσεις για το πόστο που καλούνται να υπηρετήσουν αλλά μπήκαν στο ψηφοδέλτιο είτε για το μισθό, είτε άλλως πως και περιμένουν να τους κάτσει η μπίλια. Την ίδια ώρα παρακολουθούμε όλοι τσακωμούς, αγγρίσματα, τσουνιάσματα στα κόμματα, μεταξύ συνυποψηφίων σε κάποια -αν είναι δυνατόν να το παίζουν «ο πολιτικός θάνατός σου η πολιτική μου επιβίωση»-, μεταξύ ηγεσιών κομμάτων και απογοητευμένων, μεταξύ ανταρτών με τα κόμματα που κάποτε υπηρέτησαν. Δυστυχώς δεν έμαθε κανείς τίποτα από τα σκάνδαλα που ταλάνισαν και ταλανίζουν την κυπριακή κοινωνία. Δεν φαίνεται να έγινε αντιληπτό πόση είναι η ευθύνη να υπηρετείς τα κοινά είτε από τη θέση του δημάρχου, είτε του βουλευτή, είτε του ευρωβουλευτή. Διερωτώμαι αλήθεια τι ωθεί τους τόσους δελφίνους να μπαίνουν στη διαδικασία να διεκδικούν, γιατί να θέλουν να βάλουν στο κεφάλι τους τις τόσες σκοτούρες της θέσης. Χωρίς καν να έχουν να προτείνουν κάτι. Γιατί, μην μου πείτε ότι ετοιμάζονται προγραμματικές εξαγγελίες τελευταίας βδομάδας! Υπογραμμίζω ότι με όσα γράφω ουδόλως μειώνω το έργο ευρωβουλευτών που πραγματικά έδωσαν την ψυχή τους για τη χώρα μας. Αλλά, επανέρχομαι, το να θέλουν κάποιοι, αυτοί που δεν μπήκαν με το ζόρι ή με άλλα ανταλλάγματα, για να διεκδικήσουν μια τέτοια θέση, μάλλον εδράζεται στο γεγονός ότι βλέπουν τα οφέλη που έχουν να κερδίσουν. Και δεν εννοώ μόνο τον παχυλό μισθό του αξιώματος αλλά πολλά άλλα και πέραν της δόξας και φήμης. Είναι κρίμα και συνάμα ντροπή να διεκδικείς για σένα και όχι για τα κοινά που καλείσαι να υπηρετήσεις. Είναι κρίμα και συνάμα ντροπή για τα κόμματα με τις επιλογές τους να αποκλείουν ανθρώπους που θα ήθελαν πραγματικά να προσφέρουν αλλά δεν είναι σε θέση να τα βάλουν με το κατεστημένο γιατί δεν ξέρουν πώς να παίξουν το παιγνίδι. Ευχή μου οι πολίτες να κάνουν τις επιλογές τους με γνώμονα τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από κάθε υποψηφιότητα γυρίζοντας την πλάτη στα κόμματα.