Κάτω τα χέρια από τις ακτές μας!

Ο «κακός» χαμός γίνεται στο διαδίκτυο με τις φωνές διαμαρτυρίας κατά της ιδιωτικοποίησης των ακτών της Κύπρου. Νομοσχέδιο που αποσκοπεί …στην ένταξη της θάλασσας στον ορισμό του όρου «ακίνητη ιδιοκτησία» με σκοπό τη διευκόλυνση αναπτυξιακών έργων, τόσο στη θάλασσα, αλλά και στον παράκτιο χώρο, έχει ήδη κατατεθεί στη Βουλή των Αντιπροσώπων και αναμένεται να συζητηθεί προσεχώς στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εσωτερικών.

Για άλλη μια φορά, με λύπη διαπιστώνουμε ότι τα επιχειρηματικά κέρδη και τα ιδιωτικά συμφέροντα μπαίνουν απροκάλυπτα πάνω από τα δικαιώματα των ανθρώπων και την προστασία του περιβάλλοντος. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, με τίτλο «Νόμος που Τροποποιεί τους περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμους του 1972 μέχρι 2013», ουσιαστικά αποσκοπεί στον κατακερματισμό του θαλάσσιου χώρου σε τεμάχια προς πώληση από το ίδιο το κράτος, με στόχο την προσέλκυση και εξυπηρέτηση ιδιωτικών επενδύσεων. Η Κυβέρνηση με αυτό το νομοσχέδιο, υποθέτουμε και με τη σύμφωνη γνώμη της Τρόικας, δείχνει πως επιθυμεί να βάλει προς πώληση τη γη μας, τις παραλίες μας, τις ακτές μας στον βωμό του δημόσιου χρέους.

Συγκεκριμένα το νομοσχέδιο προβλέπει τα εξής:

– τη μετατροπή της θάλασσας σε «ακίνητη περιουσία», καθώς επίσης και την αδειοδότηση μίας πλειάδας «παράκτιων και θαλάσσιων αναπτύξεων» υψηλού περιβαλλοντικού, κοινωνικού και οικονομικού ρίσκου, μέσω «υπουργικών διαταγμάτων» και «χωρίς την υποβολή πολεοδομικών αιτήσεων»

– τη μείωση της απαιτούμενης απόστασης από 500 στα 100 μέτρα από τη στάθμη της θάλασσας για εκμίσθωση ή άλλη διάθεση παραθάλασσιας κρατικής δασικής γης. Αφού μειωθεί η απόσταση αυτή στη Ζώνη Προστασίας της Παραλίας, η παραθαλάσσια κρατική δασική γη θα μπορεί να εκμισθωθεί ή διατεθεί «για σκοπούς δημοσίου συμφέροντος κατόπιν απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου»

– την εκμετάλλευση κρατικής γης, κατά τρόπο που η διάθεση της να γίνεται με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου και την απλή ενημέρωση, χωρίς την προαπαιτούμενη έγκριση, της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Κύριοι, η κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη απαιτεί, ειδικά σε τόσο δύσκολες συνθήκες, όπως αυτές που διανύουμε σήμερα, συλλογικές αποφάσεις και όχι συγκέντρωση εξουσιών στα χέρια λίγων. Οι αποκρατικοποιήσεις της γης, των δασών, των παραλιών, της ακτογραμμής και της θάλασσας δεν νομιμοποιούνται ηθικά, ούτε και όταν αυτές γίνονται στο βωμό του δημόσιου χρέους.

Πέρα από τις ακτές και τις θάλασσες, πλέον διακυβεύεται η ίδια η δημοκρατία μας: αφενός, καταργείται το δικαίωμα μας για συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, μέσω διαδικασιών δημόσιας διαβούλευσης, πριν από την έγκριση οποιασδήποτε ανάπτυξης · αφετέρου, καταστρατηγούνται βασικές αρχές της δημοκρατίας (όπως αυτές του «κράτους δικαίου» και της «χρηστής διοίκησης»), μέσω της απόδοσης υπερεξουσιών στον/ην εκάστοτε Υπουργό Εσωτερικών, που του δίνεται το δικαίωμα να εκδίδει «διατάγματα αναπτύξεως», χωρίς την υποβολή πολεοδομικών αιτήσεων, χωρίς δημόσια διαβούλευση και χωρίς αξιολόγηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Έτσι, ενδέχεται να οδηγηθούμε σε ακόμη περισσότερη αδιαφάνεια, διαφθορά, σύγκρουση συμφερόντων και πελατειακές σχέσεις – φαινόμενα τα οποία ταλανίζουν ήδη το πολιτικό μας σύστημα.